اهمیت و تاثیر رنگ در جذب ماهی
رنگ یکی از مهم ترین عوامل در جذب ماهی است. یکی از ایده های کلی این است که در روزهای روشن پشه هایی با رنگ روشن و ر روزهای ابری و تاریک پشه های تیره به کار ببرید. البته مساله رنگ در موارد مختلف تا حدودی هم به آزمون و خطا نیاز دارد.
همیشه رنگ و میزان شفافیت را در نظر بگیرید، چون ماهی ها از طریق قوه بینایی خود جذب طعمه ها می شوند. به طور معمول صدا در این مورد نقشی ندارد. بو هم می تواند یک عامل جذب کننده باشد و بعضی ماهیگیران تاثیر آن را تایید کرده اند، ولی در فلای فیشینگ اسانس ها کاربرد ندارند.
بعضی پشه بافان در ساخت پشه های چند رنگ مثل Red & White Bucktail یا Mickey Finn یکی از ردیف های رنگ ها را حذف می کنند، اما این کار می تواند به کارایی پشه ضربه بزند.
طبق آزمایشی که سال ها پیش در مجله Field & Stream چاپ شده بود، پشه هایی که با سه ردیف رنگ ساخته شده بودند، به خصوص با ترتیب سفید قرمز سفید یا زرد قرمز زرد در مقایسه با پشه هایی که با دو ردیف رنگی ساخته شده بودند کارایی بسیار بالاتری در صید قزل آلا داشتند.
رنگ قرمز به غیر از این که آبشش ها را نشان می دهد، یک رنگ جذب کننده به حساب می آید چون به عقیده خیلی ها رنگ خون را تداعی می کند. طعمه زخمی در اصل آسی ب پذیرتر و برای ماهی های شکارچی جذاب تر است.
وقتی می خواهید ماهیگیری کنید می توانید. یک نمونه اسملت که به یکی از ماهی های طعمه در آب شبیه است را برگزینید. اما گاهی این شباهت به طعمه نیست که شکارچی را تحریک می کند، بلکه یک رنگ بخصوص، شکارچی را وادار به حمله می کند.
همین عامل در مورد سایز هم صدق می کند. گاهی ممکن است یک ماهی احساس کند ماهی دیگری جان یا قلمروی او را تهدید می کند.
در این اوقات به طور طبیعی باید ماهی هدف را شبیه سازی کنید ولی انتخاب پشه مناسب و کارآمد همیشه کار آسانی نیست.
مساله رنگ در زمان کاربرد طعمه در عمق های مختلف اهمیت بسیار زیادی دارد. بر اساس آزمایش های انجام شده، ماهی های آکواریوم رنگ های گرم را ترجیح می دهند: به ترتیب قرمز، نارنجی و زرد. اما با افزایش عمق، رنگ ها کم کم محو می شوند و بر حسب عمق کارکرد متفاوتی دارند.
نور خورشید ترکیبی از مادون قرمز، قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی بنفش و فرا بنفش است. رنگی ها به کار رفته در پشه یا طعمه رنگ هایی که ما می بینیم را بازتاب می دهند و در عین حال تمامی رنگ های دیگری که از تابش خورشید می آید را جذب می کنند. امواج نور ممکن است تحت تاثیر آب و عوامل دیگر فیلتر شوند.
در جدول زیر میزان نفوذ نور در آب را می بینید. ماهی ها هر چه بیشتر به عمق می روند، به خاطر مقاومت در برابر نفوذ اشعه خورشید، رنگ کمتری می بینند.
به همین دلیل رنگ ها فیلتر می شوند. خود آب هم به عنوان یک فیلتر عمل و به صورت انتخابی امواج رنگ را جذب می کند. مواد معلق هم میزان نفوذ نور را کم می کنند.
در عمق 55 متر هیچ رنگی نفوذ نمی کند و ماهی ها رنگ ها را سیاه یا طوسی می بینند. از آنجایی که رنگ های تیره تر در چنین عمق هایی قابل تشخیص نیستند، کنتراست یک عامل تعیین کننده است و در پشه ها و طعمه ها رنگ های تیره و روشن به کار می آیند.
این موضوع با فرض این که آب آرام است و خورشید به طور مستقیم می تابد مطرح شده اند. زاویه تابش نور هم روی میزان نفوذ آن تاثیر دارد.
در اوایل صبح یا نزدیک عصر، وقتی اشعه های خورشید تحت زاویه مایلی می تابند، اولین رنگی که پدیدار می شود آبی است. با نفوذ آبی در آب، رنگ سبز ظاهر می شود. با نفوذ آبی و سبز، زرد بازتاب پیدا می کند و به همین ترتیب.
یکی از قانون های مهم در هنگام طراحی یا انتخاب پشه این است که در ماهی هایی که پشه از رویشان ساخته می شود قسمت پشت تیره و قسمت پایین بدن کمرنگ است.
ماهی شکارچی که از پایین به آن نگاه می کند، یک شکم سفید می بیند که با پس زمینه آسمان روشن و سطح آب می بیند. ماهی که از بالا به طعمه نگاه می کند پشت تیره آن را در پس زمینه ای تاریک مشاهده می کند. پشه ها و طعمه هایی که مثل نمونه های اصلی باشند همین حالت استتار را دارند و شکارچی ها به سختی آنها را می بینند.
1 – در آب های مختلف نحوه دیده شدن رنگ ها تا حد زیادی متفاوت است.
2 – دریافت انسان از رنگ ها در آب های مختلف متفاوت است.
3 – رنگ های فلورسنت در آب های عمیق بهتر دیده می شوند. در آب های شفاف انرژی فلورسنت ممکن است پیش از رسیدن به چشم انسان ناپدید شود.
4- در آب های شفاف رنگ قرمز به خوبی انتقال می یابد. در آب های شفاف، رنگ های آبی و سبز به خوبی منتقل نمی شوند.
5 – رنگ سیاه در زیر آب خیلی خوب دیده می شود.
6- در رودها و آب های متلاطم دیگر، نارنجی فلورسنت از همه بهتر دیده می شود.
7 – در آب های ساحلی با شفافیت متوسط، سبز فلورسنت و نارنجی فلورسنت بهتر از بقیه دیده می شوند.
8 – در آب های شفاف، رنگ های سفید و سبز فلورسنت بهترین هستند.
9 – مواد فلورسنت در تمامی آب ها بهتر از مواد غیر فلورسنت عمل می کنند.
از آنجایی که رنگ و محرک های دیگر ماهی ها را به خود جذب می کنند، بعضی مواد می توانند جذابیت پشه را بالا ببرند. مواد درخشان مثل تینسل، فلش، کریستال فلش و میلار از آن جمله هستند. تینسل ها در ضخامت ها و شکل های مختلف موجود هستند و سال های سال است که در قسمت بدنه پشه ها به کار می رود.
اگر به دنبال ساخت بدنه ای لاغر باشید، با استفاده از تینسل می توانید بدنه باریکی بپیچید که قطرش نسبت به قطر مفتول قلاب کمی بیشتر است. تینسل به عنوان ریب هم به کار می رود، به خصوص در رنگ نقره ای و طلایی. وایر هم گاهی به عنوان ریب استفاده می شود، به خصوص در پشه های کوچک تر.
با استفاده از نخ های ابریشمی می توانید بدنه های رنگی با ضخامت های مختلف بسازید. میلار علاوه بر این که امکان ساخت بدنه های پهن را فراهم می سازد، خاصیت بازتابی خوبی دارد و باعث می شود پشه بیشتر به نمونه های واقعی شبیه شود.
در ساخت نمونه های اسملت همیشه امکان جابجایی متریال بال با حفظ شکل و قالب پشه اورژینال وجود دارد. به طور مثال می توانید به جای دم گوزن از پر استفاده کنید و برعکس. پشه بافان دقیق به طور معمول رنگ های استانداردی که برای ساخت یک نمونه به کار رفته اند را تغییر نمی دهند.
با این حال، گاهی بر اساس محل و شرایط ماهیگیری، تغییرات کوچک می تواند موثر باشد. در برخی نمونه ها کوچک ترین تغییر هم می تواند روی موفقیت شما تاثیرگذار باشد، به خصوص وقتی ماهی ها با وسواس زیاد تغذیه می کنند.
در نمونه هایی که با دو قلاب ساخته می شوند (tandem) قلاب عقبی می تواند رو به بالا یا رو به پایین باشد. قسمت دم و تگ نمونه های اسملت گاهی بر حسب سلیقه حذف می شوند. قسمت گلو هم می تواند بر اساس سبک های مختلف متفاوت باشد.
بعضی نمونه ها ممکن است بدون گلو ساخته شوند. هکل قرمز به طور معمول به عنوان آبشش در قسمت گلوی نمونه های اسملت به کار می رود. در بیشتر موارد، سر پشه ها سیاه است.
این روزها سرهایی به رنگ قرمز بیشتر دیده می شود، به خصوص در مواردی که این رنگ در قسمت های دیگر پشه به کار رفته باشد.
گاهی هم سرهایی به رنگ سبز، آبی یا نقره ای می بینید. در بعضی نمونه ها، قسمت cheek و shoulder تداعی کننده قسمت سر و چشم هستند (برای اطلاعات بیشتر، به قسمت اول این مقاله و آناتومی نمونه های اسملت مراجعه کنید).
