کمین یعنی تصمیم گیری برای صید یک ماهی مشخص که در حال تغذیه، گشت یا استراحت است و روشی پرطرفدار برای رودهای کوچک و شفاف است. بعد از 50 سال صید ماهی های منفرد، هنوز هم وقتی ماهی «منتخب» پشه سرب دار من را می بلعد هیجان زده می شوم.
کمین گرهای ماهر پشت سر هم ماهی درشت می گیرند. ولی بعضی ها تکنیک های مورد استفاده برای پرتاب های کوتاه در چنین جاهایی را ماهیگیری واقعی نمی دانند.
به همین علت هر کسی از آن استقبال نمی کند. البته این یک تخصص است که به مهارت های متعددی نیاز دارد. داشتن دید خوب مهم است، ولی «خواندن» آب مهارتی است که تسلط به آن زمان می برد.
کجا ماهی بگیریم
روش کمین فقط وقتی موثر است که آب به اندازه کافی شفاف باشد و بتوانید عمق را ببینید. چنین ویژگی همه جا یافت نمی شود. محل ماهیگیری را باید با دقت انتخاب کنید.
با این که رودهای آهکی به طور معمول شفاف ترین هستند، در تمام سال این وضعیت را ندارند. متغیرهای فصلی مثل میزان فراوانی آغازیان در بهار و رشد دوره ای و انفجاری جلبک ها که از دست صاحبان محل خارجند، می توانند دیدن محیط داخل آب را غیر ممکن کنند.
انتخاب محل می تواند تحت تاثیر قیمت هم قرار بگیرد. هر چه وزن متوسط ماهی ها یا تعداد ماهی های بزرگ بیشتر باشد، قیمت
هم بالاتر می رود. پرورش و نگهداری قزل آلا هزینه بردار است.
محل هایی که بگیرو رهاکن در آنها اجرا می شود به طور معمول ماهیگری در آنها هم دشوارتر است، چون ماهی ها زود با طعمه های مصنوعی آشنا می شوند.
بد نیست کلوپ ها و سندیکاهایی که امکان ماهیگیری با روش کمین را فراهم می کنند را نیز جستجو کنید. به طور احتمال هم قیمت مناسبی دارند و هم این که افراد کمتری در آن محل ها ماهیگیری می کنند.
بهترین شرایط
مواج شدن سطح آب در اثر وزش باد، حرکت پرندگان آبزی یا aerator می تواند دید را محدود کند. گرد و خاک، برگ ها، جلبک ها و دیگر اشیای شناور هم چنین تاثیری دارند.
می توانید در جاهایی ماهیگیری کنید که عاری از چنین عواملی باشند، یا اگر باد می وزد بردبار باشید و منتظر بمانید تا در فاصله بین وزش ها پرتاب خود را انجام دهید. یکی از مهم ترین مهارت های یک کمین گر، انجام پرتاب های محدود است- تک تک پرتاب ها باید حساب شده باشند تا بهترین عملکرد را داشته باشید.
هر چیز ساده ای مثل قرار گرفتن خورشید در پس یک ابر می تواند تاثیر شدیدی روی میزان دید شما در آب داشته باشد. چنین حالتی در روزهای ابری روی می دهد- صبر کنید تا روزنه ای از نور خورشید پدیدار شود تا دیدتان باز شود.
انتظار برای چنین فرصتی می تواند شکست در صید یک ماهی را به موفقیت تبدیل کند. خیلی بهتر است به جای تکیه بر شانس، این پرتاب خاص را در بهترین شرایط انجام دهید.
زاویه نور
اگر خورشید پشت سرتان باید محیط داخل آب را خیلی بهتر می بینید. از این رو در مواقع خاصی از روز، بخش هایی از محل ماهیگیری «قابل ماهیگیری» و بخش های دیگر آینه هایی تاریک هستند.
زاویه خورشید در زمستان در مقایسه با تابستان پایین تر است. تیزتر بودن زاویه تابش در زمستان دیدن داخل آب را خیلی دشوارتر می کند و در این فصل، ماهیگیری با روش کمین فقط در مدت کوتاهی در اواسط روز موثر است
تخمین عمق
ماهی هایی که پیدا می کنید همیشه از آن چه فکر می کنید در عمق پایین تری هستند. عمق در آب های شفاف بسیار غلط انداز است- ممکن است 3 متر مثل 1 متر به نظر برسد.
وقتی موضوع شکست نور مطرح باشد (صفحه بعد را ببینید)، بهترین روش برای تخمین عمق، ماهیگیری با پشه ای است که قابل دیدن باشد. با استفاده از لیدر 3 متری، پشه را به سمت محل هدف پرتاب کنید.
اگر پیش از بیرون آمدن نخ پشه از نوک چوب پشه به کف آب برخورد کند، عمق آب کمتر 3 متر است. حالا یک نشانگر را در فاصله دو متری روی لیدر نصب کنید و پرتاب را دوباره انجام دهید. این
عمل را در نقاط مختلف محل ماهیگیری اجرا کنید تا عمق دستتان بیاید.
تخمین اندازه ماهی که در کف آب می گردد هم می تواند دشوار باشد. جدا از اندازه گیری اندازه و وزن تک تک ماهی های صید شده، آسان ترین راه استفاده از یک پشه بزرگ است.
این پشه را در حال پایین رفتن زیر نظر بگیرید تا بفهمید در عمق های مختلف چه قدر بزرگ به نظر می رسد. با این روش حساب کار کمی دستتان می آید، ولی نیاز به تجربه دارید.
قدم به سایه ها
چهار ویژگی سایه روی تکنیک کمین شما تاثیرگذارند. حالت
اول وقتی است که ماهی دارد در اطراف سایه های ایجاد شده در زیر علف های زیرآب رفته پرسه می زند.
احتمال این که عمق چنین جاهایی را اشتباه تخمین بزنید بسیار بالا و تشخیص این که در چه فاصله ای از علف ها قرار دارد دشوار است.
حالت دوم در روزهای خیلی روشن اتفاق می افتد، اوقاتی که ماهی در زیر سایه درختان حاشیه رود می ماند. شما هم باید در همان موقعیت قرار بگیرید.
حالت بعدی زمانی روی می دهد که علف های شناور یا آت وآشغال ها در کنار ساحل جمع شده اند. ماهی ها دوست دارند
در زیر سایه امنی که در چنین جاهایی ایجاد می شود پناه بگیرند.
اگر پشه خود را در حاشیه این سرپناه پرتاب کنید ممکن است سر ماهی را ببینید که از آب بیرون می زند و آن را می گیرد. یا این که با نوک چوب یک سوراخ در میان علف ها یا آت و آشغال ها ایجاد و پشه را از آن ناحیه وارد آب کنید.
حواستان باشد: ماهی ممکن است با حرکتی انفجاری پشه را بگیرد و نبرد سختی پیش رویتان باشد.
آخرین حالت سایه ای است سایه ها روی ساحل مقابل می اندازند. دیدن داخل آب در محدوده این سایه، نسبت به محدوده اطراف آن راحت تر است. این روش خوبی برای یافتن ماهی ازفاصله زیاد است. بعد از یافتن ماهی حرکات آن را دنبال کنید تا ببینید آیا در محدوده قابل دسترس قرار خواهد گرفت یا نه.
وزن و اندازه
ساده ترين و اغلب موثرترين پشه ها در روش کمين آنهايي هستند که عمدتا از سيم سربي ساخته شده اند.
سرعت پايين رفتن پشه ها بستگي دارد به ضخامت سيم سربي و اين که چند دور روي بدنه پيچيده مي شود. مساله اين است که حتي در بهترين شرايط و در صورت بهره گيري از عينک هاي پولاريزه و ديد بسيار خوب، ديدن آنها در آب درواقع سخت است. رساندن اين پشه ها به عمق مناسب- به طوري که درست در پيشِ روي ماهي قرار گيرد دشوار است.
اگر مدت زيادي با پشه ها در وزن ها و اندازه هاي مختلف ماهيگيري کنيد، سرعت پايين رفتن آنها دستتان مي آيد. اين کار را در جايي انجام دهيد که ديد خوبي نسبت به داخل آب داريد تا حتي اگر يک وقت نتوانستيد پشه را ببينيد، بتوانيد حدس بزنيد در چه عمقي قرار دارد.
روي ماهي مورد نظر تمرکز کنيد و به دهان ماهي چشم بدوزيد. اگر درخشش فلس ها يا يک حرکت مشخص را ببينيد وپرتابتان را با دقت انجام داده باشيد، پشه فقط در يک جا مي تواند باشد- داخل دهان ماهي.
در روش کمين، پشه هايي که با هکل، دابينگ، دست و پا، مارابو يا مواد مصنوعي ساخته شده باشند با سرعت کمتري پايين مي روند.
اگر مي خواهيد با سرعتي مثل نمونه هاي تمام سربي پايين بروند، بايد ميزان وزن را افزايش دهيد. در اينجا مساله توازن هم مطرح است. وزن زياد پرتاب را دشوار مي کند.
با اين که کمين ها بيشتر در فاصله نزديک، در حالي که نخ به اندازه کمي بيشتر از دو برابر طول چوب از نوک چوب بيرون است انجام مي شود، احتمال اين که پشه خيلي سنگين با ضربه به پشت سرتان بخورد کم نيست.
پشه هاي سايز 10 براي اوايل فصل و ماهي هاي پرورشي تازه وارد بسيار خوبند. سايز 14 مي تواند در آب هاي گرم تر يا جاهايي که بگيرو رها کن اجرا مي شود انتخاب خوبي باشد.
انتخاب رنگ
پشه هاي رنگ پريده احتمالا موثرترين هستند، به خصوص در مکان هاي بگيرو رها کن. ولي خود رنگ نقش بسيار مهمي دارد. کاربرد مقدار اندکي مواد رنگي در پشه باعث مي شود بتوانيد محل پشه به نسبت عمق و مکان ماهي را ببنيد.
اگر قادر به ديدن ماهي باشيد، مي توانيد آن را به محل مناسب هدايت کنيد تا احتمال گرفته شدن آن توسط ماهي را افزايش دهيد. در عين حال من شک ندارم که ماهي ها قادر به ديدن رنگ ها هستند و اغلب اوقات تنها با تغيير رنگ پشه فوري توجه ماهي را جلب مي کنيد.
اهمیت حرکت
اگر بی حرکت بایستید ماهی ها اغلب خیلی به شما نزدیک می شوند، ولی کوچک ترین حرکت، حتی حرکت چوب، آنها را فراری می دهد.
حتی ماهی های پرورشی که به دیدن حرکات در حاشیه حوضچه ها عادت دارند، خیلی زود با ماهیگیران آشنا می شوند، به خصوص اگر چند باری صید و رها شده باشند.
بیشتر «کمین گرها» لباس هایی با رنگ ملایم می پوشند تا با محیط پس زمینه همسان باشند. در عین حال آهسته حرکت می کنند. اگر شکست نور و آب را هم در نظر بگیرید، ماهی به احتمال زیاد اول صورت و کلاهتان را می بیند.
همیشه وقتی ماهیگیران کپور را با کلاه های رنگ روشن می بینم به فکر فرو می روم. آنها با این موضوع آشنا هستند و حتی بعضی از آنها ماسک استتاری دارند.
حرکات در مورد پشه هم اهمیت دارد. خیلی از پشه های مورد استفاده در روش کمین به خودی خود حرکتی ندارند و بر اصل «تداعی غذا» استوارند.
قزل آلاها چیزها را خیلی متفاوت از ما می بینند و در ظاهر به این ترکیب سیم سربی، مفتول خمیده و لیدر گره خورده مشکوک نمی شوند. فقط به قابل خوردن بودن آن فکر می کنند.
پشه های این سبک با این که در حالت بی حرکت هم خورده می شوند، به طور معمول وقتی در آب پایین یا بالا یا با حرکات نامنظم بالا-پایین می روند بهترین تاثیر را دارند.
بعضی از این پشه ها ممکن است یک هکل کوچک، پاهای کشی، چند رشته مارابو یا «دمی» از مواد مصنوعی داشته باشند. همه آنها کمی پشه را پویاتر می کنند و می توانند ماهی را تحریک کنند.
پشه های درخشان تر و پشمالوتر در روش کمین واقعا پشه های jig مانند هستند و وزنه به کار رفته در آنها باعث ایجاد حرکات بالا-پایین jig مانند می شود و کنجکاوی و حمله ماهی را به دنبال دارد که اغلب نتیجه بخش است.
جستجوی بزرگ ترین ماهی
ماهی ها موجوداتی عادتی هستند، ولی عواملی مثل باد، گرما، باران، فشار هوا و میلیون ها عامل دیگر روی رفتارشان تاثیرگذارند.
مهم تر از همه، با مشاهده بیشتر، میزان موفقیتتان هم بیشتر می شود.
به طور مثال من متوجه شده ام که به طور معمول در میان ماهی ها سلسله مراتبی وجود دارد. قزل آلاهای بزرگ تر (به نسبت اندازه عادی قزل آلاهای پرورشی) اغلب تنها می پرند.
آنهایی که خیلی بزرگ هستند به طور معمول تمایل کمتری به تغییرعمق گشت و گذارشان دارند. خال قرمزها می توانند خیلی قلمروطلب باشند و در مقایسه با رنگین کمان در فاصله کمتری از کف آب یافت می شوند.
هر چه برای مشاهده ماهی ها در آب های شفاف زمان بیشتری بگذارید، تکنیک های کمین شما پیشرفته تر می شود.
