در حالی که آن پهنه بزرگ آب، شامل آبگیر اصلی Ruthland Water و South Arm را نظاره می کردم، برای نقطه شروع ماهیگیری هنوز به نتیجه نرسیده بودم. اگر در مکان های این چنینی زیاد ماهیگیری نکرده باشید، فکر کاربرد پشه برای صید قزل آلا در چنین پهنه بزرگی مثل پیدا کردن سوزن در کاهدان است.
خوشبختانه راب ادموندز به عنوان راهنما در کنارم بود. او ماهیگیری را در سن پنج سالگی به همراه پدرش و دوست خانوادگی شان، ماهیگیری افسانه ای دریاچه ها Arthur Cove آغاز کرد.
او چهل سال است که در سدها و دریاچه های نقاط مختلف کشور ماهیگیری می کند. تاثیرات وی در سال های اولیه ماهیگیری باعث شد ذهنیتی منطقی و حساب شده نسبت به ماهیگیری با پشه پیدا کند. این همان چیزی بود که Cove هم به خاطرش شناخته شده بود.
راب می گوید: «افراد وقتی با پهنه های بزرگ آب مواجه می شوند حساب کار از دستشان در می رود. اما کافیست که دریاچه را به نقاط مختلف تقسیم بندی کنند. Rutland را در نظر بگیرید. آبگیر اصلی، South Arm و North Arm در واقع سه مکان مجزا برای ماهیگیری هستند.
هر یک از آنها خلیج ها، نهرها و رئوس مختلفی دارند و به نوبه خود محل های متفاوتی برای ماهیگیری هستند.
هر یک به آب های پرعمق یا کم عمق تری ختم می شوند و سرپناه های متفاوتی درونشان دیده می شود. با تقسیم بندی نقاط بر اساس ویژگی های آنها، می توانید قسمت هایی که احتمال بودن ماهی در آن بیشتر است را مشخص کنید.»
ویژگی هایی که راب در نظر می گیرد باد، دما در آن موقع از سال، عمق آب و ساختار درون آن، شامل سرپناه ها، زمانی از روز که در آن ماهیگیری می کنید، میزان مراجعه ماهیگیران و خطرات موجود برای ماهی ها و ماهیگیری از کنار ساحل یا در قایق هستند.
در حالی که از کلبه به سوی Normanton Bank حرکت می کردیم، راب توضیح داد که در چند هفته اول فصل ماهیگیری حشره ها آبزی کمی در درسترس ماهی ها هستند، چه حشره ها آبزی و چه خشکی زی. در چنین زمان هایی قزل آلا بیشتر از ماهی ریزه های فصل گذشته، حلزون، کرم قرمز و به خصوص در سدهای Midlands از یک یا دو گونه مهاجم میگو تغذیه می کنند.
در حالی که آب سرد و دمای آن بین 7 تا 10 درجه سانتی گراد است، این موجودات به طور معمول به آب های عمیق و سرپناه های درون آب پناه می برند.
در چنین زمان هایی بسترهای علفی هنوز شکل نگرفته اند. از این رو چیزهایی مثل سنگ ها و صخره ها، لوله ها و قایق های غرق شده تنها سرپناه های موجود هستند. راب می گوید: «غذا را بیابید تا ماهی ها را پیدا کنید».
اگر اولین بار است که برای ماهیگیری به یک محل مشخص مراجعه می کنید، حتی اگر جواز را از قبل تهیه کرده باشید، به کلبه ماهیگیری کنار دریاچه (در صورت وجود) مراجعه کنید.
در آن جا می توانید راهنمای محل های خوب برای ماهیگیری و پشه های مناسب را ببینید یا از تجربه ماهیگیران یا افرادی که آنجا هستند بهره مند شوید.
اما یادتان باشد این نواحی با این که نقاط خوبی برای شروع هستند، ممکن است بیشتر از نقاط دیگر تحت مراجعه و فشار ماهیگیران قرار گرفته باشند.
به عنوان یک قانون کلی، پشه های سیاه برای ماهیگیری اول فصل در آب های بریتانیا مناسبند و هر چه جلوتر می رویم رنگ های زیتونی، قرمز ارغوانی، قرمز، نارنجی و نمونه های Hare’s Ear بهتر عمل می کنند.
یادتان باشد که دریاچه های اسکاتلند و ولز بیشتر بر نمونه های خشکی زی تکیه دارند. از این رو در تمام فصل رنگ های تیره بهترین عملکرد را دارند.
او در عین حال گفت شناورهای نشانگر از جمله چیزهایی هستند که ماهیگران داخل قایق به آن توجهی نمی کنند.
علف ها روی زنجیر لنگر آنها رشد می کنند و در آب های بزرگ زیستگاهی پدید می آورند که ماهی ریزه ها، حلزون ها و دیگر غذاهای قزل آلا را به خود جذب می کنند. او افزود: «هر وقت با قایق از کنار آنها می گذرم یک یا دو پرتاب در آنجا انجام می دهم».
راب در نزدیکی Three Trees به یک نقطه کم عمق اشاره کرد که از ساحل به آب باز می رسید و در آنجا متوقف شدیم.
چنین ساختارهایی که تحت عنوان Gravels شناخته می شوند، به او اجازه می دهند که در فاصله دورتری ماهیگری کند و در عین حال آب های عمیقی که در دو طرف آن هستند را پوشش دهد. او بعد از انجام چند پرتاب و صید یک خال قرمز خوب 1.36 کیلویی گفته اش را اثبات کرد.
او می گوید: «تا وقتی سرعت وزش باد از 24 کیلومتر بر ساعت فراتر نرود و بتوانم پرتاب هایم را انجام دهم باد برایم اهمیتی ندارد. بیشتر روی این متمرکز هستم که عمق خوب و سرپناه های مناسبی را برای صید ماهی بیابم. سعی می کنم از آب های کدر پرهیز کنم، چون انتخاب هایی که برای پشه دارم را محدود می سازد.
در چنین آب هایی کاربرد نمونه های تقلیدی چندان فایده ای ندارد. بنابر این اگر مجبور به ماهیگیری در چنین آب هایی هستید، نمونه های بزرگ سیاه یا سفید را برگزینید تا ماهی بتواند آنها را ببیند».
از کنار ساحل به حرکتمان ادامه می دهیم تا به The Blue Pipes برسیم، یک مثال بسیار خوب از چیزی که در باره اش حرف می زدیم.
به راحتی می توانم قزل آلاهای بزرگ را هنگام شکار گله های بزرگ ماهی ریزی در اطراف علف ها و لوله های پوشیده از خزه را تصور کنم. نقاطی که به آب های عمیق ختم می شوند.
تا وقتی آب گرم نشده، Rob می تواند بیشتر از نمونه های تقلیدی بهره بگیرد.
او تاکتیک های جستجوی ماهی با نمونه های Snake و Humungous با نخ ها ی Di3 تا Di7 را ترجیح می دهد. دو پرتاب بلند با Snake سفید-نارنجی و جمع کردن نخ به روش hand-over-hand یک رنگین کمان خوب و نقره ای را به ارمغان آورد که با دیدن حرکات موجی پشه نتوانسته بود جلوی خودش را بگیرد.
ایستگاه بعدی ما Fantasy Island بود. در این ناحیه که به harbor wall و Old Hall Point شباهت دارد، از فاصله نزدیکی می توانید به طرف سنگ های بزرگ و آب های عمیق پرتاب کنید و همین باعث شده که در اوایل فصل و همچنین داغ ترین روزهای تابستان مکان پرباری برای ماهیگیری باشد. استراتژی راب دوباره جواب داد و خیلی سریع دو رنگین کمان خوب دیگر گرفت.
یکی از بزرگ ترین ساختارهایی که دیواره سنگی دارد و در مجاورت آب عمیق قرار گرفته دیواره سد است. به گفته راب اگر اولین بار است که برای ماهیگیری به آن محل می روید، دیواره سد همیشه نقطه خوبی برای شروع است و در تمام طول سال برایتان ماهی به ارمغان می آورد.
او می افزاید: «خلیج ها هم می توانند خوب باشند، اگر ماهی ها دلیل خوبی برای تغذیه در آنها داشته باشند. این منابع تغذیه به طور معمولpinfry یا corixa هستند که در اطراف بسترهای علفی جمع می شوند.
البته این حالت کمی بعد در فصل ماهیگیری به وجود می آید. به جای آن، ترجیح می دهم دنبال محل های اتصال آب ها و شبه جزیره هایی بگردم که عمق های مختلفی دارند.
از اواسط تا اواخر تیر ماه، بازر و میگو به منبع اصلی تغذیه تبدیل می شوند. با گرم شدن آب، ماهی ها به نقاط کم عمق تر دریاچه مراجعه می کنند، ولی تا وقتی بسترهای علفی به خوبی شکل نگرفته باشند، این کار را فقط هنگام طلوع و غروب انجام می دهند.
راب برای این که ماهیگیری پرباری در تمام طول روز داشته باشد، ترجیح می دهد نقاط عمیق تری را امتحان کند که ماهی ها در آنها امکان تغذیه را دارند و کمتر تحت فشار ماهیگیران و قایق ها هستند.
او من را به یکی از این نقاط برد. در نقطه تلاقی جریان های این نهر ساختارهایی به عنوان سرپناه دیده می شود و آبی عمیق در نزدیکی آن است که برای کاربرد استریمر و بازر به همراه نخ سینکینگ و لیدر بلند ایده آل است.
ورودی نهر در سمت چپ ما از وزش باد و جریان هایی بهره می برد که به آن ناحیه حرکت می دهند و برای قزل آلا غذا می آورند.
وقتی جلوتر می روید آب عمیق به بسترهای علفی در عمق کم می رسد که در طول فصل ماهی ها را برای تغذیه به آنجا می کشاند.
Carrot Creek مثل خیلی از جاهایی که آب عمیق به نقاط کم عمق ختم می شود، مکان شناخته شده ای برای صید ماهی های بزرگ است.
یک خال قرمزهای عظیم الجثه نمونه Snake مورد استفاده راب را از عمق آب تعقیب کرد ولی متاسفانه رویش را برگرداند و دیگر در آنجا ظاهر نشد.
راب می گوید: « از این نقاط بیشترین بهره را ببرید و پشه های مختلفی را در عمق استفاده کنید. وقتی بسترهای علفی بالا بیایند، ممکن است تنها به حدود یک متر آب باز دسترسی پیدا کنید و انتخاب هایتان برای پشه و روش ماهیگیری محدود می شود.
در عین حال او توصیه می کند در جهت باد پرتاب کنید. با این کار زاویه و سرعت حرکت پشه تغییر می کند، تا حدودی با حالتی شناور در آب پایین می رود و در جریان رود تاب می خورد.
وقتی با قایق ماهیگیری می کنید، «نقطه توقف» هم اهمیت زیادی دارد. نقطه توقف و جمع نکردن نخ را با گذاشتن علامت روی نخ مشخص کنید و با دیدن کوچک ترین حرکت به نخ شوک بدهید. هر چه از بهار دورتر و به تابستان نزدیک تر می شویم، بسترهای علفی و غذایی که فراهم می کنند برای قزل آلا جذابیت بیشتر و بیشتری پیدا می کنند.
تا وقتی فشار ماهیگیران آنها را وادار به بازگشت به آب های عمیق تر نکند، در خلیج های کم عمق و بی سر و صدا و شاخه های فرعی دریاچه می توانید ماهی ها را بیابید.
راب به من گفت اگر در اوایل و اواخر روز با احتیاط و بدون این که دیده شوم در این مکان ها ماهیگیری کنم بیشتر ماهی های بهتر و بزرگ تری می توانم بگیرم.
راب می گوید: «میزان پوشش علفی و نبود عمق روی روش ماهیگیری تان تاثیر دارد و آن را به تکنیک washing line یا پشه های خشک محدود می کند.
برای این که پشه های دراپر به علف های انبوه گیر نکنند و ماهی ها را در میان آنها از دست ندهم، بیشتر از دو پشه را همزمان به کار نمی برم.
حتی وقتی پشه خشک سایز 12 را در نوک لیدر می بندم، از یک نیمف کوچک شماره 14 تا 16 به عنوان دراپر بهره می گیرم.
پشه خشک ماهی را بالا می آورد ولی بیشتر وقت ها ماهی در نهایت نیمف کوچک را می گیرد».
آخر کار موفق شده بودیم بخش بزرگی از Rutland 37 کیلومتری را پوشش دهیم و این چیزی است که هنگام انتخاب نقاط ماهیگیری در نظر داشته باشید.
به گفته راب، حرکت در اطراف دریاچه های بزرگ زمان بر است، حتی اگر از قایق یا ماشین استفاده کنید. پس بهتر است جاهایی را برگزینید که بیشترین فرصت ها را برایتان فراهم می کند و قابل دسترسی هستند و این بدین معنا است که به جای این که وقت و سوخت با ارزشمان را با گردش در دریاچه تلف کنیم، زمان بیشتری برای ماهیگیری در آب داشتیم.
