بعد از سپری کردن یک زمستان طولانی و یک فصل بسته ماهیگیری، همیشه دوست دارم به یکی از رودهای مورد علاقه ام برای صید قزل آلا بروم و کمی خوش بگذرانم. ولی در اوایل فصل، ماهیگیری در رودها ممکن است کمی بی حاصل باشد.
برف های آب شده و بارش های آخر زمستان به معنای بالا بودن سطح آب و سرد بودن آب در خیلی از مکان هاست. در عین حال، آنهایی که سطح آبشان پایین آمده، بیشتر تحت تاثیر روزهای کوتاه و شب های سرد قرار می گیرند، به طوری که آبشان سرد، شفاف و کم عمق می شود.
اما این برای قزل آلاهای خون سرد ما چه معنایی دارد؟ متابولیسم آنها در دماهای پایین کند می شود و اشتها و سوخت و ساز کاهش می یابد. در این شرایط، قزل آلا تنبل و بی حال می شود و به دنبال آب های آرام تر و عمیق تر می شود.
وقتی به یک رود می رسیم، اولین چیزی که باید در نظر بگیریم محل احتمالی استقرار ماهی هاست. هیچ ماهیگیری قادر
نیست همه قزل آلاهای موجود را بگیرد. از این رو، هدف قرار دادن ماهی های سهل الوصول بهترین روش برای استفاده از زمانمان است.
این به معنای هنر «خواندن آب» است و بر حسب شرایط و زمانی از سال که در آن هستیم تغییر می کند. وقتی آّب سرد باشد، هر جایی که در آن ماهی مجبور نباشد زیاد با جریان مبارزه کند، جایی منطقی برای شروع است.
آبگیرها، چاله های عمیق، قسمت پشت یا نیمه پایینی ران ها و آب های جدا افتاده یا شکاف های جریان که به خاطر عبور آب از روی سنگ یا شاخه ها ایجاد می شوند، مثال های خوبی از آب های مناسب ماهیگیری در اول فصل هستند. حتی آب های آرام در حاشیه رود هم می توانند خوب باشند.
پشه خشک و نیمف
وقتی آب سرد باشد، تکنیک های مفید بیشتر بر نیمفینگ استوار
به همراه داشتن مجموعه‌ای از بیدهایی با رنگ‌ها و وزن‌های گوناگون برای ماهیگیری در انواع مختلف جریان ضروری است.
هستند. چون با این روش می توانید پشه را طوری به ماهی برسانید که مجبور نباشد فاصله زیادی را برای خوردن آن طی کند.
معنایش این نیست که استفاده از پشه خشک وقت تلف کردن است، چون قزل آلا گاهی در سردترین آب ها برای خوردن میج یا می فلای های کوچک به سطح آب می آید. با این حال، با استفاده از نیمف ماهی بیشتری می گیرید.
در بخش های کم حرکت رود مثل آبگیر یا ران، روش مورد علاقه ام کاربرد نیمف در زیر پشه خشک است. در چنین مکان هایی جریان تا حدودی یکدست است و باعث می شود پشه مسافت زیادی را همراه جریان طی کند، بدون این که با اصطکاک جریان روبه رو شود و حرکت غیرطبیعی پیدا کند.
به همین دلیل کاربرد نیمف زیر پشه خشک در این نوع از آب بسیار موثر است. شناوری آزاد پشه روی آب در مسافت طولانی به این معناست که با هر پرتاب بخش قابل توجهی از آب را پوشش می دهید و پشه مدت بیشتری در محدوده ایده آل می ماند. در آب های آرام، این به ماهی زمان می دهد تا پشه را بیابد و در صورت لزوم به سمت آن حرکت کند.
با بهره گیری از نشانگر چسبی یا الیافی و بستن نیمف در زیر آن هم می توانید در این آب ها ماهیگیری خوبی داشته باشید. اما من ترجیح می دهم از پشه خشک به عنوان نشانگر استفاده کنم، چون قزل آلا گاهی در آب های آرام برای خوردن آن بالا می آید.
یکی از پشه های مورد علاقه من نمونه کدیس CDC شماره 14 است، چون می تواند وزن نیمفی با وزن معمولی را تحمل کند و قزل آلا ها آن را خوب می گیرد. نمونه های Wulff و می فلای های پاراشوت هم برای این منظور بسیار مناسبند.
وقتی نوبت انتخاب نیمف می رسد، نمونه های کوچکی را
ترجیح می دهم که با وزنه کمی بافته شده اند. بیدهد 2.5 میلی متری وزنه ای ایده آل است و قلاب شماره 16 و 18 عالی هستند.
برای من مهم است که نیمف بدنه ای باریک یا کم پشت داشته باشد. این باعث می شود پشه سریع به عمق برسد و به خوبی همراه آب حرکت کند، چون زیادی پرپشت یا سنگین نیست. نیمف های Pheasant Tail و Perdigon بهترین مثال برای این سبک پشه هستند.
فاصله بین پشه خشک و نیمف خیلی مهم است، چون ماهی ها در این موقع از سال به نسبت تنبل هستند و باید مطمئن باشید که پشه پایین می رود.
فاصله 60 تا 70 سانت بین پشه خشک و نیمف برای شروع بسیار خوب است. اگر با آب های عمیق تری مواجه شوم، در صورت لزوم به طور حتم آن را به یک متر را بیشتر می رسانم. همچنین، اگر آب خیلی کم عمق باشد، کم کردن این فاصله به همان اندازه مهم است.
ماهیگیری با نیمف به سبک اروپایی
در رودهایی که آب های آرام به ندرت یافت می شود، گاهی بهترین نقاط ماهیگیری آب های واقع در پشت سنگ ها یا موانع دیگر یا آب های چسبیده به ساحل هستند. ماهیگیری در این آب می تواند به طور نسبی پیچیده باشد، چون جریان های متعددی در جهت های مختلف حرکت می کنند.
در چنین اوقاتی به تکنیک های اروپایی نیمفینگ رو می آوردم. در این صورت می توانم همزمان از دو نیمف استفاده کنم، ولی مهم تر این که همه نخ بیرون از آب می ماند و با جریان تداخل پیدا نمی کند و کشش جریان باعث ترمز نخ و ایجاد حرکات غیر عادی در پشه نمی شود.
شناوری آزاد بدون تداخل با کشش جریان در هنگام استفاده از
یافتن موقعیت قزل آلا در رودخانه
نیمف اهمیت بالایی دارد، به خصوص وقتی آب سرد باشد. هر گونه کشش غیرعادی باعث بالا آمدن نیمف می شود و وقتی قزل آلاها مایل به طی فاصله ای طولانی برای خوردن آن نباشند به هیچ وجه خوب نیست و فرصت های شما برای صید را کاهش می دهد.
اگر قصد استفاده از سبک اروپایی را ندارید، می توانید از اصول کاربرد نیمف زیر پشه خشک یا نشانگر بهره بگیرید. همان طور که اشاره شد، مهم ترین نکته بیرون ماندن نخ و لیدر بیرون از آب است. در عین حال می توانید وزن نیمف را بالا ببرید تا آن راسریع تر و به عمق بیشتر برسانید تا بیشترین بهره را از حرکت های کوتاه نیمف به همراه جریان ببرید.
پشه های مورد علاقه من برای این نوع آب ها همان نیمف های کوچکی هستند که زیاد پرپشت نیستند و سریع پایین می روند. نیمف های سایز 16 عالی هستند. اما وزن هم برای رسیدن نیمف به عمق مهم است.
در این شرایط بیشتر از بیدهد های 8/2، 3 و 2/3 میلی متر بهره می گیرم. متوجه شده ام اگر برای رسیدن نیمف به عمق، بیدهد سنگین تری لازم باشد، معنایش این است که به طور حتم آن قسمت آب برای ماهی ها زیادی تند است.
یادتان باشد که قزل آلا همیشه به دنبال خوردن بیشترین غذا در عین صرف کم ترین انرژی است. با این که در اول فصل ماهیگیری در اوایل صبح ممکن است کمی بی حاصل باشد، با گرم شدن هوا در طول روز هم می تواند بسیار خوب باشد.
لازم نیست از لوازم و تجهیزات پیچیده استفاده کنید. نکته مهم
استفاده درست از آنها و ماهیگیری در نقاط مناسب رود است.
اگر نیمف های مختلف با بیدهدهای مختلف همراه داشته باشید کارتان آسان تر می شود، چون صرف نظر از نوع آب قادر خواهید بود پشه را به عمق مناسب برسانید و اجازه بدهید پشه به خوبی همراه جریان حرکت کند.
این بسیار مهم تر از داشتن یک نمونه پشه بی نقص است، چون اگر پشه را به درستی در معرض ماهی قرار ندهید و در عمق مناسب به کار نبرید، امکان خورده شدن آن توسط قزل آلا پایین می آید.
