سنگریزهای و کم علف در این مکانها، کپورها در حال تغذیه از کف آب زیاد دیده میشوند. آنها در این شرایط بیشتر حرکت آهستهای دارند و به طور معمول بستر دریاچه را جستجو میکنند تا حشرات آبزی را بیابند.
حشرات و سخت پوستان میتوانند در میان شنها و سنگریزههای مخفی شوند ولی کپورها قادرند آنها را از میان شنها بیرون بکشند و بخورند.
بهترین ویژگی چنین مکانهایی این ا ست که میتوانید کپورها را ببینید و به سمتشان پرتاب کنید. آنها با این که میدانند دیده میشوند، گاهی تمرکزشان را روی تغذیه میگذارند و پرتابهای
بد یا اشتباههای ماهیگیران زیاد اختاللی در کارشان ایجاد نمیکند.
در بسترهای شنی و سنگ ریزهای علفها محدودند و کپورها بیشتر به دنبال این منابع غذایی هستند: نیمف، الرو و شفیره )از آنجایی که جمعیت حشرات در چنین مکانهایی میتواند باال باشد،
به طور حتم بیش از هر چیزی در دسترس کپورها قرار می گیرند.
توصیه ما این است که چند نیمف عمومی برای این شرایط داشته
باشید کرمهای آبزی کرمها و زالوها در میان سنگها و سنگریزهها فراوانند.
نمونههای مختلف کرم و زالو، از bloodworm( کرم خونی( گرفته تا نمونههای زالو با سایز متوسط میتوانند گزینه بعدی ما در این مکانها باشند(، خرچنگهای کوچک )در این محیطها، احتمال
حضور خرچنگهای دو تا دو و نیم سانتی بیشتر است.خرچنگهای
بزرگتر به طور معمول در اطراف سنگهای بزرگتر مستقر هستند،
چون این سنگها برایشان پناهگاه خوبی به شمار میرود(.
بسترهای ماسه ای مواد ارگانیک محدودی دارند و برای زندگی
گیاهان و حشرات مناسب نیستند.
از این رو شانس زیادی برای یافتن کپور در این مکانها ندارید.
عالوه بر این، فضای باز و متروک نمیتواند برای جانداران سرپناه ایجاد کند.
کپورها اگر هم بخواهند در این مکانها تغذیه کنند بسیار محتاط خواهند بود و تغذیه شان طبیعی نیست. آنها خیلی سریع بستر را جستجو میکنند و مرتب از جایی به جای دیگر میروند. از این رو، برای ماهیگیری در این جاها نمونه نیمف شما باید سنگین باشد و
خیلی سریع به عمق برسد.
به طور کلی استفاده از مواد درخشان در نیمف ها تاثیر خاصی در جذب کپورها ندارد. اما در شرایط فوق، استفاده از یک بیدهد درخشان و سنگین میتواند موثر باشد.
الزم نیست نیمفتان شبیه به حشره خاصی باشد، همین که سنگین و درخشان باشد کافیست
این مکانها میتوانند بسیار پربار باشند، به خصوص در جاهایی که سنگهای بزرگ و کوچک در کنار بسترهای گلی یا سنگریزهای قرار میگیرند. در بسترهای سنگی، هر سنگ حداقل به اندازه یک توپ تنیس است. در این گونه بسترها میتوانید مثل بسترهای ریزهای کپورها را با روش دیداری صید کنید، اما ماهیگیری در بسترهای سنگی کمی دشوارتر است.
قدم گذاشتن در این گونه بسترها میتواند انرژی بر و حتی خطرناک باشد. در عین حال در بسترهای سنگی غذا آن قدر فراوان نیست که کپورها به طول کامل روی تغذیه متمرکز باشند. بنابر این حواسشان به محیط اطراف هست و اندکی محتاطند.
همچنین در مقایسه با زمانی که در محیط بسترهای سنگریزهای هستند سرعت بیشتری برای جستجو در بستر به کار میگیرند.
در بسترهای سنگی احتمال گیرکردن پشه در میان سنگهای باالتر است و حتی ممکن است وقتی ماهی دارد نخ را می کشد سنگها باعث پاره شدن تیپت شما شوند.
با توجه به این که شکافها و شیارها در میان سنگها بزرگتر است، جانداران بزرگتری میتوانند در میانشان مخفی شوند؛
ماهیریزهها، خرچنگهای بزرگر و سخت پوستان کوچک تر. البته شاید کپورها نتوانند سنگ های بزرگ را برای دسترسی به آنها جا به جا کنند.
در بسترهای سنگی پشههای بزرگتر به کار میآیند. مثل نیمفهای بزرگتر مثل نیمفهای استون فالی، خرچنگهای شش تا هشت سانتی و نمونههای زالو مثل Bugger Woolyهای سیاه و Face Bou s,Barr براساس عمق آب میتوانید پشه های به کار ببرید که اندکی وزنه دار هستند.
استفاده از پشههای معکوس مثل Minnow Clouserیا کاربرد Guard Weed در ساخت پشههای میتواند احتمال گیرکردن پشه به سنگها را کاهش دهد.
تصویری که اکثر ماهیگیران از کپور در ذهنشان دارند، کپورهایی هستند که دارند در میان گل و الی و علف ها به دنبال غذا میگردند.
آنها در آبهای کم عمق و در مکان هایی که گیاهان خشکی به زیر آب رفتهاند با ولع تغذیه میکنند.
در این جاها غذاها فراوانند و بسترهای نرم کار جستجو برای غذا را آسان میکنند. در این مکانها کپورها آهسته و منظم حرکت میکنند و غذاهای گیاهی و جانوران را میخورند. البته جستجوی آنها در میان گیاهان بیشتر به منظور یافتن حشرات مدفون یا حفار انجام میشود.
وقتی کپورها در بسترهای نرم تغذیه میکنند آب اطرافشان گل میشود و این موضوع به اختفای آنها کمک میکند به همین دلیل آنها نسبت به کپورها در نواحی دیگر احتیاط کمتری به خرج میدهند. البته تشخیص این که آنها دارند از چه چیزی تغذیه میکنند آسان نیست.
به طور معمول هر موجوددی در زمان تغذیه، رشد، تخمریزی یا
جفتگیری ممکن است زمانی را در این نواحی سپری کند. بنابر این هر پشهای میتواند موثر باشد. در همین حال ممکن است ماهیها غذایی را به غذای دیگر ترجیح دهند و از خوردن پشه شما صرف نظر کنند.
با توجه به این موضوع، اولین انتخاب شما در این شرایط باید نمونههای نیمف یا کرم باشد. چون آنها در این مکانها بیشتر از هر چیزی به نیمف و کرم بر میخورند. نمونههای الرو میج، نیمف دمسل فالی و دراگون فالی و الرو سوسک های آبزی انتخابهای مناسبی هستند.
نمونههای کرم و زالو هم میتوانند بسیار موثر باشند. گاهی وقتها کپورها بعد از مدتی تغذیه از بستر، به تغذیه از بقایای چیزهایی میپردازند که در هنگام جستجو و تغذیه آنها در محیط پراکنده شدهاند و بعد دوباره تغذیه از بستر را ادامه میدهند.
برای شبیهسازی این چیزها میتوانید روی قالبهای کوچک با چند دور strip rabit یا marabou پشههایی را بسازید.
انواع بچه قورباغه، سمندر، زالو و ماهی ریزههای خیلی جوان هم در این آبهای کم عمق و گرم زندگی میکنند. در پاییز، هنگامی که علفها خشک و حشرات غیرفعال میشوند، نمونههای حلزون هم موثر عمل میکند.
در آبهای کم عمق، نمونههای پشه خشک که از روی حشرات آبزی یا خشکی زی ساخته میشوند هم قابل کاربرد هستند. برای استفاده از این پشهها باید بدانید آنها چه موقع در دسترس ماهی قرار می گیرند. این آبها محل مورد عالقه گونههای مختلف میفالی، کدیس و سنجاقک هستند. حشرات خشکیزی هم گاهی به آب میافتند، گاهی تعداد زیادی از مورچه ها با وزش باد به آب میافتند.
اما توجه داشته باشید که آبهای گل دید ماهی را کم میکنند. بنابر این سطح آب را زیر نظر بگیرید. اگر هرازگاهی کپورها برای خوردن حشرات به سطح میآیند یا حشرات زیادی روی آب هستند از نمونههای پشه خشک استفاده کنید. البته اگر آنها به طور مرتب برای خوردن حشرات به سطح بیایند استفاده از این نمونه ها بسیار موثرتر خواهد بود.
همان طور که پیشتر گفتیم، کپورها گاهی در سطح آب تغذیه میکنند. این حالت میتواند در هنگام هچ حشرات آبزی در سطح آب
خلیجهای کم عمق اتفاق بیفتد، یا در زمانی که کپورها در وسط آب دانه گیاهانی که روی آب افتادهاند را در سطح میبلعند.
در این وقتها باید خود را در مسیر حرکت ماهیها قرار دهید.
پشه مناسبی را جلویشان بیندازید و منتظر بمانید تا برای خوردن آن
باال بیایند. اما این روش همیشه موثر نیست، چون در بیشتر مواقع، کپورها تا وقتی سطح آب پوشیده از حشرات )مثل می فالیها و مورچهها یا دانه گیاهان )مثل دانههای پنبه مانند درخت سپیدار یا قاصدک ها( نباشد روی تغذیه در سطح متمرکز نمیشوند.
گاهی ممکن است ماهی که به قالب می افتد از آن چه انتظار دارید بزرگ تر و قدرتمندتر باشد و در صورت استفاده از پشه های خیلی ریز، ممکن است قالب پشه صاف شود و ماهی از دست برود.
اگر کپورها در حال خوردن میج ها در سطح هستند، استفاده از یک نمونه روآبی میج مثل s Gnat s’Griffth در سایز 16 انتخاب خوبی است، اما نه کوچک تر از آن. کپورها گاهی میج را بیشتر از هر
حشره دیگری در سطح آب میخورند. هچهای گسترده میفالی و کدیس و سقوط میفالیها هم کپورها را به سطح آب میکشاند.
در بعضی زمانها، تعداد زیادی از مورچههای بالدار روی سطح آب میافتند. در هنگام وزشهای شدید، تعداد زیادی از ملخها، جیرجیرک ها و سوسک های خشکی روی آب میافتند. اگر تعداد آنها قابل توجه باشد کپورها برای تغذیه از آنها به سطح میآیند.
انواع دانههای پنبه مانند مثل دانههای صنوبر و سپیدار و استبرق یا قاصدک ها، درصورتی که تعدادشان روی سطح آب زیاد باشد میتوانند کپورها را به تغذیه از سطح ترغیب کنند.
عالوه بر این، عدسک های آبی )دانههای سبزرنگی که روی آب شناور میمانند و گاهی در مکانهای پرورش ماهی به عنوان منبع تغذیه به کار میروند( و گیاهان آبزی دیگر که به دالیل مختلف مثل گیر کردن به پره قایق کنده شده و روی آب شناور شدهاند میتوانن کپورها را به سمت خود جذب کنند.
ماهیگیران بریتانیا به استفاده از پشههایی که گیاهان آبزی را شبیهسازی میکنند، عالقه دارند.
همان طور که در بخشهای پیشین گفتیم، کپورها در هنگام گردش با سرعت زیادی حرکت میکنند و به طور معمول به دنبال تغذیه نیستند. به همین دلیل اگر برای صیدشان اقدام کنید شانس زیادی نخواهید داشت. اما اگر قصد دارید شانستان را امتحان کنید، پشهتان باید چیزی باشد که آنها را به تغذیه وادار کند و خیلی سریع در جلوی ماهی قرار گیرد.
چنین پشهای الزم نیست به غذای مشخصی شبیه باشد و یک پشه attractor به نسبت بزرگ که با مواد درخشان ساخته شده یا رنگ روشنی دارد انتخاب مناسبی به شمار میآید. آنها گاهی در حال حرکت غذاهایی که درجریان آب هست را می بلعند.
ماهی کپور در آبهای جاری هم به راحتی زندگی میکنند. در رودخانهها آنها را میتوانید در اکثر محلهایی که قزلآالها را میبینید بیابید. اما کپورها جریانهای آرام تر را ترجیح میدهند.
کپور هم مثل قزلآال برای دور ماندن از جریانهای تند در جاهای خاصی مستقر میشوند ولی برای تغذیه به مکانهای دیگر مراجعه میکنند.
خبر خوب این است که اگیر کپورها را در جاهایی ببینید که محل
تغذیه قزلآالهاست )مثل Riffleها(، به طور احتمال در حال تغذیه هستند. آنها بیدلیل با جریان مبارزه نمیکنند. بنابر این آبهای آرامتر و کم عمق آنها را بیشتر جذب میکند. کپورهایی که در سر ریفل قرار دارند و سرشان رو به پایین است میتوانند بهترین هدف باشند.
آنها ممکن است گاهی وارد آبهای وسیع و کم عمق شوند ولی بیشتر وقتها در نزدیکی آبگیرهای عمیق با پیچ های رود و جاهایی میمانند که شاخه درختانی مثل بید به سمت رود خم شده یا علفهای انبوهی وجود داشته باشد.
کپورهای رودخانه گاهی وقتها در اطراف خط حبابها در سطح رود تغذیه میکنند. در این شرایط نمونههای پشه خشکی مثل Adams Parachute که به خوبی در سطح آب دیده میشوند بسیار موثر خواهند بود.
اما خبر بد این است که گاهی فریب دادن کپور از قزلآال سختتر است. از آنجایی که کپورها سعی دارند از درگیری با جریان دوری جویند و تغذیه را به بهترین نحو انجام دهند، خیلی اوقات به آبگیرها رجوع میکنند.
همان طور که در تصویر باال میبینید، کپورها در آب های تند در سر و ته جریان به طور معمول در حال تغذیه هستند. آنها هم مثل
قزلآال حاضرند با جریان در قبال غذایی که از آن دریافت میکنند، بجنگند. در عین حال،ماهیها از هر چیزی که از آنها در مقابل جریان
محافظت کند، بهره میگیرند. در رودها بعد از پرتاب بشه صبر کنید تا پشه به صورت طبیعی همراه با جریان به سمت ماهی برود.
کپورهای دیگری که در کنارههای آبگیرها، گردابها و خلیجها نشان داده شدهاند میتوانند در حال تغذیه باشند. از آنجایی که آنها مجبور به تصمیم گیری سریع نیستند، نسبت به ماهیهای دیگر در
هنگام تغذیه انتخابیتر عمل میکنند.
در بیشتر رودهای کپوردار، خلیج ها اغلب جریان مالیمی دارند و پر از خزه و علفهای آبزی هستند. به همین دلیل ظاهری مثل
آبهای ساکن دارند و به خاطر جریان آرام آب میتوانند به نسبت گرم هم باشند. این ویژگی باعث میشود چنین جاهایی برای قزلآال نامناسب، اما برای کپور بسیار جذاب باشند. پس به طور حتم آنها را امتحان کنید.
ماهیها گاهی در نقطهای از رود مستقر میشوند ومنتظر میمانند تا غذاهایی که همراه جریان میآید را بخورند. در این شرایط باید پرتاب را طوری انجام دهید که پشه کمی باالتر از محل استقرار ماهی فرود بیاید و همراه جریان به سمت ماهی حرکت کند. اگر بعد از چند پرتاب به نتیجه نرسیدید پشه را عوض کنید.
از آن جایی که در رودها پشه باید در عمقی همسان با عمق حرکت ماهیها قرار گیرد، وزن مناسب پشه اهمیت باالیی دارد. اگر قصد استفاده از وزنه سربی روی لیدر را دارید، توجه داشته باشید که ممکن است به خطر ارتعاشاتی که سرب در حین برخورد با آب ایجاد
میکند، کپورها در آبهای کم عمق را بترساند.
کپورهای رودخانه به طور کلی محتاط هستند و برای نزدیک شدن به آنها باید دقت کنید. وقتی ماهیها پشه را میبینند، به جای کشش مداوم نخ، بهتر است سرعت جمع کردن آن را پایین بیاورید یا حتی متوقف کنید. چون آنها قصد تعقیب طعمه در حال گریز را ندارند. از آن جایی که نوک زدن ماهی در این شرایط نامحسوس خواهد بود، شوک دادن به نخ به دنبال درخشش فلسهای ماهی زیر آب باشد.
از آن جایی که کپورها سازگاری باالیی با محیط دارند، احتمال یافتن آنها در آبهای شفاف و تیره به طور تقریبی به یک اندازه است. در شکل زیر نمونه دریاچهای را می بینید که محل استقرار ماهیها در آن مشخص شده است. در قسمتهایی که آب تیره است ماهیها بیشترند ولی قابل مشاهده نیستند. دیدن و پرتاب به سمت دستههای بزرگ کپور فقط وقتی میسر است که آنها از طریق کانال ها از یک
خلیج دیگر نقل مکان میکنند. کپورها گاهی در اینمسیرها از سرعتشان میکاهند و مدت کوتاهی غذا میخورند.
آبهای شفاف و تیره هر کدام مزایا و معایبی دارند. به طور مثال در آبهای شفاف امکان دیدن کپورها در حال تغذیه وجود دارد اما در چنین آبهایی آنها هم میتوانند شما را ببینند. بنابر این احتیاط بیشتری باید به خرج دهید و ماهیگیری برایتان دشوارتر میشود.
از سوی دیگر، در این آبها ماهیها میتوانند پشه را ببینند و آن راتعقیب کنند.
در آبهای شفاف پرتاب به سمت کپورهای منفردی که میتوانید ببینید بسیار لذتبخش است، ولی اگر یکی از آنها وحشت کند باعث
گریز تمامی ماهیهای گروه میشود.
آبهای تیرهای که توسط کپورها گل شده است به راحتی قابل تشخیص هستند. در این آبها میتوانید ماهیگیری خوبی داشته باشید و میتوانید از یک محل چند ماهی بگیرید. در این آبها به پرتابهای دقیقتری نیاز دارید. ولی به طور معمول رفتار کپورها در انتخاب غذا به اندازه آبهای شفاف سختگیرانه نیست. از سوی دیگر، راه رفتن در آبهای تیره هم با دشواری هایی همراه است.
به طور کلی صیدکپور درآبهای شفاف برای اکثر افراد لذت بخشتر است. چون میوانید ماهی را در حال تعقیب پشه ببینید و اگر عادت به دیدن پشه در آب داشته باشید ماهیگیری در آبهای تیره برایتان دشوارتر خواهد بود. اگر فرد باحوصلهای هستید از آبهای تیره نگذرید، چون با انجام پرتابهای متعدد در این آبها میتوانید ماهیهای زیادی صید کنید.
کپورها میتوانند در دماهای مختلفی دوام بیاورند و در شرایطی که اکسیژن کم یا آب گلآلود باشند، مقاوم هستند. بنابر این در مقایسه با خیلی از ماهیهای دیگر به تحوالت آب و هوا و تغییرات فصلی حساسیت کمتری نشان میدهند. اما ماهیگیران خوب همیشه به فصل و شرایط آب و هوا توجه دارند.
در هنگام طوفان، آن قسمت از دریاچه که در جهت وزش طوفان قرار دارد دچار موجهای شدید میشود. این امواج با به هم زدن بستر دریاچه که در جهت وزش طوفان قرار دارد دچار موج های شدید می شود. این امواج با به هم زدن بستر دریاچه و شستن ساحل، گیاهان و حشرات خشکی را وارد آب می کنند. با این که پس از طوفان میبارد هم آب رودها را باال میآورد و غذای بیشتری وارد دریاچه می شود.
در این شرایط کپورها میتوانند تغذیه بسیار خوبی داشته باشند.
ماهیگیرانی که از انجام پرتابهای بیهدف در آبهای گلآلود ترسی ندارند و در گردابهای کوچک و بزرگی که با فعالیت کپورها در حال تغذیه ایجاد میشود، ماهیگیری میکنند شانس خوبی خواهند داشت.
کپورها هم مثل ماهیهای دیگر در هنگام مواجهه باشرایط آب و هوایی ناپایدار و طوفان، بیشتر آنها چند روز دست از تغذیه میکشند. اما ماهیگیران باهوش در این شرایط یا بالفاصله پس از پایان آن هم ماهیگیری میکنند به طور کلی هوای پایدار بهترین شرایط برای صید کپور است.
با این که ماهی کپور توانایی مقابله با دماهای مختلف را دارد، الگوهای تغذیه آن تحت تاثیرچرخه فصلی گیاهان آبزی قرار میگیرد.
با شروع بهار، اول آبهای کم عمقتر گرم میشوند و رشد گیاهان اول در آنها شروع میشود.
این آبها اولین جاهایی هستند که حشرات و ماهیهای کوچک به آن مراجعه میکنند. ماهیهای کپور هم در اول فصل در این آبهای بسیار کم عمق یافت میشوند و از علفهای در حال رویش و حشرات تغذیه میکنند.
تخمریزی آنها هم همان جا انجام میشود. تخمها به گیاهان در حال رویش میچسبند تا ماهیهایی تازه متولد شده بتوانند غذای مورد نیازشان را هما جا بیابند.
وقتی به تابستان نزدیک میشویم آبها همچنان گرمتر میشوند و اشعههای خورشید تا عمق بیشتری در آب نفوذ میکنند،چون همه جای آنها پوشیده از علفهاست. آنها در دریاچه هم میتوانند به عمق بیشتری بروند و در آنجا غذای مورد نیاز را تامین کنند.
حشرات آبزی در طول بهار و تابستان هچ میشوند، اما با شروع پاییز فعالیت حشرات آبزی و خشکی زی به شدت زیاد میشود.
در این هنگام ماهیها ممکن است ناگهان با هچهای گسترده یا اسپینرهای انبوه در سطح آب مواجه شوند. در عین حال تعداد زیادی از حشرات خشکیزی مثل مورچهها ، ملخها و جیرجیرک ها در دسترس آنها قرار میگیرند.
این همان وقتی است که پخش دانه در خیلی از گیاهان آغاز میشود و ممکن است این دانهها سطح دریاچه را مثل فرش بپوشانند. در این زمان از سال احتمال بیشتری وجود دارد که کپورها
در سطح تغذیه کنند و پشههای رو آبی را بگیرند. البته این بدین معنا نیست که صیدشان آسان خواهد بود.
کپورهایی که در سطح تغذیه می کنند همیشه بسیار محتاط هستند.
1 -شفافیت آب: هرچه آب شفافتر باشد ماهی مسافت بیشتری را
میبیند.
2-میزان فعالیت ماهی: ماهی که دارد به صورت طبیعی تغذیه میکند،
نسبت به ماهی یی که دارد گشت میزند به احتمال بیشتر برای غذایی که
جلویش افتاده اقدام میکند.
3-ماهیت غذا: اگر کپور دارد به طور معمول از غذاهای بزرگ )مثل
نیمفهای بزرگ( تغذیه میکند، به طور احتمال مایل خواهد بود برای خوردن
یک غذای درشت و لذیذ سه چهار متر حرکت کند. اما اگر درحال تغذیه از
غذاهای کوچک تر باشد به احتمال زیاد برای گرفتن یک غذای درشت چنین
مسافتی را طی نمیکند.
4-میزان غذای موجود: اگر غذای زیادی در محیط موجود باشد )نشانه
آن این است که کپورها آهسته حرکت میکنند و به طور مرتب غذا میخورند(
به احتمال زیاد میلی برای طی مسافت طوالنی برای خوردن یک غذای دیگر
ندارند.
5-سرعت حرکت ماهی: هرچه سرعت حرکت ماهی بیشتر باشد
احتمال واکنش آن به طعمه شما کمتر میشود.
