هوا دارد تاریک می شود و برای صدمین بار به آسمان پاییزی نگاه می کنید.مدت زیادی از نیمروزگذشته و زمان تاریکی در جنگل دارد به سرعت نزدیک می شود. اما هنوز نمی دانید کدام مسیر را در پیش بگیرید.
رفته رفته ناامید می شوید، با سرعت از میان بوته ها میگذرید. سرعتتان بیشتر می شود و صدایی جنون آمیز سرتان را به لرزه
در می آورد. صدا بلند و بلندتر می شود. گم شده ام! من و گم شدن؟ امکان ندارد.
اکثر شکارچیان گوزن حاضر به اقرار نیستند، اما آنهایی که زمان زیادی را به شکار در جنگل های انبوه می گذرانند، دیر یا زود گم می شوند.
شاید آن را دور خود چرخیدن، کمی از مسیر اصلی خارج شدن یا لحظه ای مردد ماندن بنامند. حقیقت این است که هر کسی ممکن است گم شود.
جای تاسف دارد که حتی افراد مجرب و روشنفکر هم مدتهای مدیدی به آن اقرار نمی کنند. یک بار فردی کارکشته به من گفت که گم شدن مثل عاشق شدن است- وقتی اتفاق میافتد که اصال انتظارش را ندارید.
ممکن است در یک بخش از طبیعت بارها سفر کرده باشید، ولی با یک تغییر جهت کوچک، آشناترین جاها به شکل عجیبی غریبه می شوند.
این توصیه شاید قدیمی شده باشد ولی صحت دارد. همیشه برنامه های سفرتان را حداقل با یک نفر در میان بگذارید. مطمئن شوید که طرف مقابل اگر از شما خبری نشد زمان، مکان و مدت سفر شما را می داند.
زمان قابل توجهی را به بررسی جزئیات و ویژگی های طبیعی محل در یک نقشه خوب اختصاص دهید تا در محل قادر به مسیریابی باشید.
تپه های برجسته، آب ها، جاده ها و راه ها را مشخص کنید. GPS و قطب نما همرهتان ببرید و نحوه کار با آنها را یاد بگیرید. یادتان باشد که استفاده از قطب نما روشی برای حرکت در یک خط مستقیم است.
اگر لازم است از فردی آگاه بخواهید تا مهارت های خود در زمینه کار با قطب نما را با شما در میان بگذارد و به اندازه کافی تمرین کنید تا کار با آن برایتان راحت شود.
حفظ آرامش
در اولین لحظه تردید، وقتی پی می برید راه را گم کرده اید، باید یک دقیقه بایستید و خودتان را آرام کنید. به خودتان اطمینان بدهید که همه چیز درست می شود.
مشکل اینجاست که اکثر افراد اجازه می دهند برقه ای ترس تبدیل به ترس و آشفتگی شود و تنها راه رهایی از این ترس جنگیدن است. به نظر می رسد ترس در حیات وحش و محیط جنگل های انبوه ابعاد بزرگ تری پیدا می کند و وقتی این ترس بر شما قالب شد، شکی نیست که شروع به دویدن می کند.
دویدن می تواند منجر به جراحت شود- برای همین اگر دچار ترس شدید هیچ وقت ندوید. این کار فایده ای ندارد و انرژی غیرقابل احیای شما را می گیرد.
پرسنل تیم ها جستجو و نجات می توانند داستان های واقعی زیادی را درباره افرادی بگویند که دچار پنیک شده و شروع به دویدن کرده اند. آنها دچار گیجی و وحشت شده اند، دست به کارهایی غیر منطقی می زنند. مثلا از کنار جاده هایی که به خوبی پیدا هستند می دوند و هرگز سرعتشان را کم نمی کنند.
آنها در ذهن وحشت زده خود به همه چیز بی توجه می شوند و از خطری که حس می کنند می گریزند.
انحراف مسیر، عمده ترین دلیلی است که باعث می شوند تیم جستجو نتواند شکارچی سرگردان را بیابد. چون در صورتی که فرد گمشده مرتب تغییر مکان داده باشد، اطلاعاتی که در دستشان است به کار نمی آید.
به هر دلیلی، شکارچی از مسیری که آنها در جهت مخالف دنبال می کردند خارج شده است. اما می توانید بر این رفتار چیره شوید.
در سفرهای اکتشافی تابستان، فرد قابل اطمینانی را همراه خود ببرید و او را با محل بالقوه شکار گوزن و نواحی حاشیه ای که ممکن است به آنها قدم بگذارید آشنا کنید.
عده محدودی از شکارچیان این کار ساده را انجام دهند یا از سودمندی آن برای جستجوهای احتمالی آگاه باشند. شرایط آب و هوا در فصل شکار گوزن به طور مرتب تغییر می یابند و هر دقیقه ای که سپری می شود در بقای شکارچی سرمازده و گم شده تعیین کننده است.
وقتی با ذهنی مردد که هر لحظه مرددتر هم می شود بی هدف در اطراف بچرخید، ممکن است تصمیمات نادرستی بگیرید و متاسفانه اغلب اوقات افراد گمشده دچار جراحت می شوند. برای نگاه کردن به اطراف هرگز از درختان یا چیزهای بلند بالا نروید. از آبی که بالاتر از زانویتان است نگذرید- به طور کلی بهتر است به آب نزنید. مساله فقط خیس شدن پاها نیست، ممکن است پایتان پیچ بخورد. وقتی گم می شوید افکار غیرمنطقی فراوانی به ذهنتان خطور می کند.
شاید بدترینشان این باشد که هیچ کس برای کمک نخواهد آمد و کسی پیدایتان نخواهد کرد. این احمقانه است، چون تیم ها جستجو و نجات حرفه ای هستند و شما را پیدا خواهند کرد- باید به آن باور داشته باشید تا افکارتان مثبت بماند.
وقتی قبول کنید نمی دانید کجا هستید و چطور باید راه نجات را بیابید، با دقت به شرایطی که در آن هستید بیندیشید. آیا آب آشامیدنی و چوب برای آتش دارید؟ اگر ابزار ارتباطی همراهتان هست مواظب باشید به خاطر استفاده نابجا از کار نیفتد.
آیا دچار جراحت شده اید یا بیش از حد خسته هستید؟ چه قدر از روز باقی مانده؟ وقتی همه آن ها را در نظر بگیرید، باید انرژی مثبت به خودتان بدهید. چون از آن به بعد هر حرکتی با هدف نجات انجام می شود. حفظ آرامش و اعتماد به نفس ترس را از شما دور می کند. پس خودتان را آرام کنید.
آهای، اینجا!
فرد گمشده باید بداند برای درخواست کمک چه طور توجه را به خود جلب کند. هر فردی که در برنامه های جستجو و نجات آموزش دیده باشد، می داند که سه سوت پشت سر هم نشانه درخواست کمک است.
استفاده از سوت برای ایجاد صدا آسان است، مسافت زیادی را طی می کند و نسبت به صداهای حیات وحش طبیعی نیست. با این که سه شلیک پشت سر هم هم می تواند کمک را به شما برساند، بهتر است در صورت امکان گلوله های با ارزش را نگه دارید.
در سواحل باز یا در علف زارها، کشیدن علامت SOS روی چیزهایی مثل سنگ، چوب یا روی برف یکی از کارهای مهمی است که باید انجام شود. آن را بزرگ بنویسید، به طوری که تمامی حروف خوانا باشند.
بدون شک، ایجاد دود سریع ترین راه برای دیده شدن و پیدا شدن است. این روزها همه نگران آتش سوزی در جنگل ها هستند. از این رو دود توجه تیم های پروازی نجات را جلب می کند. با شاخه درختان سوزن برگ، پوست پوسیده درختان یا خزه ها یک آتش بزرگ درست کنید.
چیزی بیابید که آتش را راه بیندازد و به راحتی قابل بیرون کشیدن باشد. بعد دوباره رویش را بپوشانید. کاپشن یا بالش برای این منظور خوب است- ولی مواظب باشید به آتش کشیده نشود.
هر سه بار که برای ایجاد فوت در آتش می دمید تا سه فوت بعدی کمی فاصله بیندازید. فراموش نکنید که آتش در شب از چند کیلومتر آن طرف تر قابل دیدن است، به خصوص با هواپیماهای جستجوگر. برای همین، در حالی که در آرامش و راحتی منتظر یافتن کمک هستید، آتش را روشن و پرجان نگه دارید.
کیت بقا برای شکارچیان گوزن
همه شکارچیان گوزن کاپشن یا کوله ای دارند که برای حمل این ابزار ایمنی عالیست. کیت پیشنهادی در اینجا فضای خیلی کمی می گیرد، برای همین به راحتی قابل حمل است.
یک قوطی سوپ بزرگ فلزی تمیز بردارید و آن را با این چیزها پر کنید تا شبی که در جنگل می مانید به شبی راحت تبدیل شود، نه وحشتناک.
یک چاقوی تاشوی کوچک، فندک یک بار مصرف یا ضدباد، ابزار روشن کردن آتش و شمع اضطراری که برای روشن کردن آتش نجات بخش کارتان را خیلی راحت تر می کند.
چند کیسه زباله بزرگ یا پانچوهای زردرنگ که خیلی به درد می خورند. یک سوت، مقداری مفتول با رنگ روشن، چند متر طناب محکم، یک قطب نما و چند تا چای کیسه ای.
همه این ها را در قوطی که فلزی که آب را در آن می جوشانید جای دهید. سر آن را ببندید، دورش را با چسب محکم ببندید. آن را در کوله یا حتی کیف کمری خود جای دهید. این کیت که وزن خیلی کمی دارد، راحت و دم دست، بادوام و آماده به کار است.
یک چیز خوب دیگر که می توانید به کیت اضافه کنید چسب علامت گذاری است. بعضی ها ممکن است با تکه های نان یک خط درست کنند، اما اکثر افراد گمشده آرزو می کنند که ای کاش با چند رشته روبان علامت گذاری می کردند.
رنگ تفاوت زیادی ایجاد می کند و باعث می شود مسیر مستقیم را بروید و بی هدف نچرخید. یک چیز دیگر- در هر کیف، کاپشن یا کوله باید یک فندک داشته باشید و هر سال آنها را عوض کنید. فندک آشپزخانه خوب است ولی به هیچ وجه جای فندک نو را نمی گیرد.
انتظار در آرامش
وقت آن شده که کارتان را شروع کنید. هر وقت تصمیم گرفتید برای گذراندن شب، در یک مکان مناسب پناه بگیرید، باید اول یک سری کارها را انجام دهید.
ابتدا مقدار زیادی چوب برای آتش چمع کنید. آتش را در نزدیکی سرپناهتان به پا کنید. بله، همیشه می توانید سرپناه بیابید.
با تکیه دادن یک سری شاخه به تنه درخت و پوشاندن فضای بالای آن با مقداری شاخه ریز یا پوست درخت بپوشانید تا نور خورشید و باد شب اذیتتان نکند.
اگر با آرامش به اطراف نگه کنید، می بینید که کارهای زیادی قابل انجام هستند. درخت بزرگی که به زمین افتاده باشد عالیست.
از ریشه های خشکیده می توانید به عنوان زیرانداز بهره بگیرید. آهسته کار کنید. ابزار تیز را با دقت استفاده کنید، حساب شده برش بزنید و سوخت کافی برای گذران شب در نزدیکی سرپناه بگذارید.
در محل شکار گوزن، آّب همه جا پیدا می شود. با جوشاندن این آب در قوطی سوپ می توانید از آن استفاده کنید. می توانید قرص تصفیه آب هم بهره بگیرید.
یادتان باشد، قبل از تاریک شدن هوا در کنار آب و آتش مستقر شوید و سرپناهی بسازید که به اندازه کافی بزرگ باشد و بتوانید با خزیدن وارد آن شوید. آرامشتان را حفظ کنید، چون کمک در راه است.
آتش بهترین دوست فرد گمشده است. وقتتان را با درست کردن آتش کوچک تلف نکنید. آتش باید به اندازه پهنای سرپناهی که ساخته اید باشد، ولی همیشه در فاصله حدود یک متری از ورودی آن قرار گیرد.
اگر می توانید خاک را بکنید، فضایی ایجاد کنید که در هنگام وزش بادهای سرد شبانه، گرما به سمت شما متمایل شود.
مطمئن شوید که سرپناهتان تهویه کافی دارد و قرار نیست باد در تمام طول شب دود را به سمت شما هدایت کند.
ایجاد آتش گرم برای هر کسی که گم شده باشد مثل یک داروی آرام بخش است و نور گرم آن تاریکی شب را از بین می برد. همه چیز خوب است.
باور کنید وقتی آرام باشید تصمیمات بعدی را خیلی بهتر می گیرید. باید از آتش مراقبت کنید و آن را روشن نگه دارید تا زمانی برای اضطراب و افکار منفی نماند.
اگر چند سنگ بزرگ را در کنار آتش قرار دهید و گرمشان کنید، می توانید بعدا از آنها به عنوان یک منبع دیگر برای گرم کردن خودتان بهره بگیرید.
ولی این سنگ ها را هرگز از آب رود، نهر یا دریاچه برندارید، چون اگر زیادی گرم شوند، رطوبت داخلشان می تواند باعث انفجار شود. بد نیست در طول سال هرازچندگاهی مهارت آتش افروزی را تمرین کنید تا اگر با شرایط اضطراری مواجه شدید برای آن آماده باشید.
یادتان نرود که برای توقف به جا، حفظ آرامش و داشتن آمادگی به خودتان تبریک بگویید. در دوران جوانی همیشه به من توصیه می شد که پشت تفنگ باشم، ساکت بمانم و تحت هیچ شرایطی گم نشوم.
توصیــه های خوبی بود، با این که می دانستـم توصیه مربوط به گم نشدن، بیشتر از این که برای امنیت من باشد، به دوستان بدقلقی مربوط می شد که نور زیادی را برای یافتن یک جوان غیر قابل پیش بینی تلف می کردند.
گم شدن برای ماهرترین افراد هم اتفاق می افتد، ولی مثل هر اتفاق دیگر در جنگل، مهم ترین نکته نشان دادن واکنش مناسب-و نترسیدن- است. آماده باشید، تمرین کنید و حواستان جمع باشد. در این صورت، سال های سال به همراه دوستان شکارچی تان به گم شدن خواهید خندید.
– Cary Rideout یک شکارچی گوزن و تراپر مجرب، اهل جنگل های بزرگ New Brunswick در کاناداست.
