بالابردن مهارت در شکار با شلیک بشقاب پرنده

تا به حال چند بار شنیده اید که شکارچیان بگویند شلیک به بشقاب بی فایده است چون «حرکت  بشقاب کند می شود ولی پرندگان این طور نیستند»؟ یکی از دوستانم که در مسابقات ورزشی  بشقاب شرکت می کند و شکارچی خوبی هم هست عقیده دارد: «شکارچیان در مورد کند شدن حرکت  بشقاب درست می گویند.

 با این حال، وقتی  با آغاز فصل به جای بشقاب کبک ها را می زنید، تیرتان جلوتر از هدف می خورد. چرا؟ چون اکثر بشقاب ها علی رغم کاهش سرعت، با نیروی زیادی پرتاب شده اند و در مقایسه با پرندگان، در پنجره دید شما سریع تر حرکت می کنند».

بنابراین زدن بشقاب اصلا کار ساده ای نیست. من همیشه سعی می کنم شکارچیان دیگر را متقاعد سازم که جلسات شلیک به بشقاب نباید با هدف رقابت بین بهترین های بشقاب زنی باشد یا به رویدادهایی مثل جلسات خیریه محدود شود. اگر شلیک به بشقاب را با آرامش اما تمرکز انجام دهید، به چیزی مثل گلف یا تنیس تبدیل می شود-یک تفریح لذت بخش که نیازهای ورزشی شما را تامین می کند.

شکارچی مجرب باید بتواند بالای 50 درصد بشقاب ها بلند شده به هوا را بزند.

اکثر شکارچیان زیاد با بشقاب راحت نیستند. شاید این کار را امتحان کنند، تعداد کمی از بشقاب ها را بزنند و با تصور این که این فعالیت «مختص حرفه ای هاست» آن را رها کنند.

 چنین کاری اشتباه است. اول این که همه افراد در ابتدای کار در زدن بشقاب خطا می کنند- اما هیچ راه دیگری برای یادگیری آن وجود ندارد.

 البته هر شکارچی مجرب و ماهری باید قادر باشد بالای 50 تا 60 درصد بشقاب ها را در مدت کوتاهی بزند (به خصوص اگر در کلاس های خوب تیراندازی اندکی آموزش دیده باشد).

بشقاب زنی مهارت های شما در شکار را نه تنها حفظ، بلکه تقویت نیز می کنند. می توانید به نحوی تمرین کنید که در محل شکار امکانش نیست.

بشقاب ها شرایط مناسبی برای کار کردن روی سبک تیراندازی و مهارت هایی مثل نگه داشتن اسلحه، نحوه ایستادن و forward allowance را فراهم می کنند.

در وضعیت های مختلف می توانید تکنیک های مختلفی را  بیازمایید-swing through، maintained lead و spot shooting. می توانید چشمی که روی آن مسلط هستید را تثبیت کنید و روی نحوه نگه داشتن اسلحه کار کنید. کار بسیار لذت بخشی است.

کدام نوع از بشقاب زنی مفیدتر است؟ این کار عمدتا به سه شکل انجام می شود. ریشه های «تراپ» برمی گردد به مسابقات پرنده زنی و از ساختار مشابهی برخوردار است، به طوری که تیراندازان  به طور معمول 15 متر عقب تر از تراپ یا تراپ ها می ایستند.

«بشقاب زنی ورزشی» با شبیه سازی پرندگان شکاری در مدارس Gunmakers شکل گرفت و امروزه خودش یک رقابت ورزشی است. «اسکیت» توسط دو شکارچی آمریکایی سیاه‌خروس بدعت گذاری شد: Charles Davies و William Foster.

آنها دو تراپ را در دو طرف یک نیم دایره قرار دادند تا تمامی زوایای ممکن در هنگام بلند شدن سیاه‌خروس ها شبیه سازی شود.

 «اسکیت» و به خصوص «بشقاب زنی ورزشی» تمرین  بسیار خوبی برای شکارچیان هستند.

 البته یک شرط برای انجام آن وجود دارد: اگر هدف اصلی شما بهبود عملکرد در میدان شکار است، به شما توصیه می شود در حالت «gun-down» به آنها شلیک کنید- یعنی در حالی که اسلحه روی شانه تان نیست- نه در حالت gun-up که اکثر تیراندازان حرفه ای بشقاب از آن بهره می گیرند (به استثنای Olympic Skeet و FITASC Sporting).

میدان اسکیت محل مناسبی برای تمرین  crossing shot و quartering shot است که در هنگام شکار کبوتر، سیاه‌خروس و  rough shooting به وفور با آن مواجه می شوید.

نیازی به تفنگ مخصوص بشقاب ندارید: یادتان باشد که هدف ما لذت و انجام تمرینات مفید میدانی است، نه برنده شدن در رقابت (البته بد نیست اشاره کنم در سال 2019  در Inter Livery Charity Clay Shoot در هلند و در میدان های تیراندازی هلند-با بیش از 300 شرکت کننده- تیم Gunmakers با استفاده از hammergun که بیش از 100 سال پیش ساخته شده بود پیروز شدند.)

با توجه به این که از بشقاب برای تمرین شکار بهره می گیرید، باید متوجه باشید که تکنیک های مورد نیاز برای زدن بشقاب و پرنده متفاوت است.

برای موفقیت در زدن بشقاب ها، قبل از تیراندازی نیاز به آمادگی دارید (و در حالی که قبول دارید شرکت در رویدادهای خیریه را عمدتا برای تقویت مهارت های شکار انجام می دهید، بد نیست هرازچندگاهی در آنها پیروزی کسب کنید).

تراپ زنی

این سبک که قدیمی ترین نوع بشقاب زنی هم هست، برای شکارچیان کمی ناآشناست. با این حال تمرین بسیار خوبی برای افرادی است که پرندگان به هوا بلند شده را می زنند.

در هر موقعیتی که باشید-پنج موقعیت هست که در یک قوس مشخص شده-یک هدف فرضی را 45 متر جلوتر از ماشین تراپ در نظر بگیرید. تفنگ را در لبه بالایی یا درست بالای ماشین تراپ نگه دارید. فوکوس اولیه (soft focus) را به اندازه حدودا 9 متر جلوتر انجام دهید. دستور پرتاب را بدهید.

 سریع فوکوس کنید. درنگ نکنید. اما تا وقتی  فوکوس ثانویه (hard focus) را روی بشقاب در حال خروج از دستگاه پرتاب انجام نداده اید تفنگ را حرکت ندهید.

اگر روش قبلی کارا نبود، توصیه می کنم حداقل تا وقتی روی اصول اولیه مسلط نشده اید در حالت gun-up تیراندازی کنید. پیش از پایین آمدن و جای گیری در محل اصلی (یا موقعیتی که ترجیح می دهید)، نوک تفنگ را حدودا 30 درجه بالای ماشین تراپ بگیرید.

وقتی قلق کار دستتان بیاید می توانید در حالت gun-down به تراپ شلیک کنید. در اسکاندیناوی بیشتر پرندگان را پس از بلند شدن از روی زمین می زنند و نام این روش را «بشقاب های شکارچی» گذاشته اند.

اسکیت

اسکیت (skeet) فرصتی عالی برای تمرین آگاهانه و حساب شده انواع سیستم های جلوزنی فراهم می کند و ظرف مدت کوتاهی نشان می دهد برای پرندگان مختلف چه پیش فرض هایی را باید در نظر گرفت.

شلیک به اسکیت را می توانید تنها با استفاده از ارتباط چشمی- با تکیه بر فوکوس دقیق برای برقراری هماهنگی طبیعی بین دست و چشم به طور ناخودآگاه- انجام دهید یا شاید دوست داشته باشید از روش اندازه گیری حساب شده جلوزنی بهره بگیرید و در حین حرکت از ایستگاهی به ایستگاه دیگر، فضاهای خالی را باز کنید.

من سه روش را برای زدن هدف مطرح می کنم. تیری که به سمت بشقاب پرتاب شده از دستگاه 1، که ارتفاع بالایی دارد، شلیک می شود بطور معمول خطا می رود و از بالا یا بغل هدف رد می شود.

برای همین تیرتان را باید به لبه پایینی، متمایل به مرکز شلیک کنید (نگذارید زیاد از این نقطه بگذرد). اگر همچنان مشکل دارید، چشمی که در امتداد لوله نیست را ببندید.

 برای زدن بشقابی که از ایستگاه 2 پرتاب می شود به روش خاصی نیاز دارید. تنظیمات را طوری انجام دهید که بشقاب را در وسط راه بزنید.

 لوله تفنگ باید دقیق به اندازه یک دوم فاصله از دستگاه تراپ پایین بیاید. چشم ها را دوباره به اندازه یک دوم، نه کل فاصله از دستگاه، پایین بیاورید. دستور پرتاب را بدهید و بدون  درنگ آن را در لبه جلویی بزنید.

عجله زیاد باعث می شود تیر خطا رود و از جلوی هدف رد شود یا زود از حرکت بازایستد (و از پشت هدف رد شود). باز اگر مشکلات حل نشد، در هنگام شلیک یکی از چشمان را ببندید.

زدن جفتی که در وسط قرار دارند هم ممکن است دشوار باشد. پرنده اول را باید سریع بزنید. تیر شلیک شده به دومی، بطور معمول به خاطر استرس حاصل از پریدن همزمان دو پرنده، معمولا از جلو و بالای آن رد می شود (افرادی که عقب می مانند ممکن است تیرشان از پشت پرنده ها رد شود).

توصیه معمول من این است که پرنده اولی را با هر تکنیکی که امکان زدن سریع آن را می دهد بزنید، بعد بی درنگ به دومی شلیک کنید.

پایین قسمت جلوی بشقاب قسمتی است که در این شرایط هدف می گیرم. بنابراین، برای پرنده اول با آرامش اما سریع عمل کنید و دومی را در لبه جلو یا درست در جلو، قبل از این که بیفتد بزنید.

بشقاب زنی ورزشی

Positive Shooting نام روشی است که استفاده می کنم و آموزش می دهم. روشی ساده برای افزایش موفقیت در شلیک به بشقاب که در آن اصول پایه ای ارتباط چشمی و استقرار مناسب پاها در جای خود باقی هستند.

 این روش را بعد از تحقیق در مورد نحوه کار موفق ترین تیراندازان (که ممکن است خودشان به آن آگاه نباشند) پایه گذاری کردم. Positive Shooting عمل تیراندازی را به دو مرحله تقسیم می کند: آمادگی و عملکرد.

مرحله آمادگی

1) در جایی که می خواهید به پرنده شلیک کنید بایستید (برای اکثر افراد زاویه پای پشتی حدود 90 درجه است). این باید نقطه ای باشد که بدنتان در آن کم ترین تنش را دارد.

2) در حالی که تفنگ روی شانه نیست به عقب بچرخید، تا نقطه  که در آن اولین بار پرنده را به وضوح می بینید (جایی که اولین بار آن را به صورت یک شیء کامل می بینید). این عمل را در حالی انجام دهید که سر لوله درست زیر خط پرواز است.

3) چشمانتان را به سمت جایی که اولین بار تصویر محو بشقاب را دیدید برگردانید (نه به سمت دستگاه تراپ).