این روزها ماهیگیران روش ها و سبک ها بسیار مختلفی از ماهیگیری پیش روی خود دارند. از روزهایی که در آن بهضی ماهی ها را فقط با طعمه زنده می شد صید کرد مدت ها گذشته. انواع گوناگونی از طعمه در بازار موجود است، از جمله برای ماهی هایی که پیش تر صیدشان با طعمه مصنوعی قابل تصور نبود.
چنین تحولی در عرصه ماهیگیری تفریحی دودستگی ایجاد کرده. در یک طرف طرفداران پر و پا قرص طعمه مصنوعی را داریم که تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند چیز دیگری را به کار ببرند. آنها حاضرند دست خالی به خانه بازگردند ولی به سبک قدیمی صید با طعمه زنده کار نکنند.
ماهیگیری ورزشی در این نقطه معنای دیگری پیدا می کند، زیرا صید ماهی با طعمه های مصنوعی بدون شک دشوارتر و پرحاصل تر از «گول زدن» ماهی با طعمه زنده است که مطمئن هستم طرفداران طعمه چنین تعبیری از آن دارند. در طرف دیگر ماهیگیران آب شور قدیمی
یا تازه کارانی هستند که در هر شرایطی به صید با طعمه زنده ادامه می دهند، چه آنهایی که تجربه زیادی در آن دارند و چه آنهایی که آن را یک سیستم بدون نقص می دانند.
ماهیگیران انعطاف پذیر جایی در این بین قرار می گیرند و شاید بازتاب حقیقی تری از جمعیت ماهیگیران تفریحی باشند. ماهیگیران انعطاف پذیری که هم طعمه مصنوعی و هم زنده را به کار می برند به طور طبیعی از نظر سطح تجربه متفاوتند، ولی همگی از این اصل پیروی می کنند که برای رسیدن به نتیجه هر چیزی که لازم باشد را به کار بگیرند.
اما همان طور که خواهیم دید، این سبک های ماهیگیری با طعمه زنده و مصنوعی از نظر مزیت و ضرر تفاوت های برجسته ای دارند و برای این که بیشترین شانس موفقیت در هنگام تغییر سیستم را داشته باشید باید آنها را بدانید.
مقایسه
برای تازه کارانی که می خواهند پایه های ماهیگیری را بیاموزند، سادگی ماهیگیری با طعمه زنده به طور مسلم ویژگی جذابی است. وقتی بخواهند از طعمه طبیعی استفاده کنند همه چیز حاضر است. بنابراین تمام چیزی که نیاز دارند چند ریسه ساده است.
اما جنبه منفی این است که اگر نتوانید با تعبیه سیستمی برای صید یا جمع کردن طعمه برای خودتان خودکفا شوید، برای تامین طعمه هزینه زیادی باید بپردازید.
این وقتی پیش می آید که نوک های ماهی را از دست می دهید یا ماهی ها با قدرت تکه ای از طعمه شما را می قاپند. از سوی دیگر ماهیگیری با طعمه های مصنوعی هم ارزان نیست و وقتی در دنیای این طعمه ها غرق شوید، اطرافتان پر می شود از جعبه های طعمه ای که خیلی هایشان هیچ وقت استفاده نمی شوند.
برای آن طعمه هایی که شانس استفاده در آب را پیدا می کنند، همیشه این خطر هست که به جایی گیر کنند یا در دهان ماهی بمانند. اگر بالای 20 دلار برای آن پرداخته باشید بدون شک حسابی ضرر می کنید و این موضوع در مورد خیلی از طعمه های مدرن امروزی صدق می کند.
البته همیشه ممکن است ریسه طعمه زنده شما به جایی در کف آب گیر کند و وقتی آن را جمع بزنید باز چند دلاری برای قلاب، سرب، لیدر
لیدر و هرزگرد از دست می دهید. حتی طعمه های پلاستیکی نرم هم قابل اتکا نیستند، چون به راحتی در دهان ماهی های تیزدندان آسیب می بینند. بنابراین گاهی پیش می آید که در یک نوبت ماهیگیری چند بسته طعمه زنده استفاده کنید و خرجتان بالاتر برود.
کاربرد طعمه زنده و مصنوعی از این جهت شبیه است که باید قلاب یا هرازچندگاهی لیدر و اتصالاهایشان را عوض کنید. درخشش و رنگ طعمه های مصنوعی با گذر زمان و استفاده مداوم از دست می رود، ولی اگر سبب موفقیت شما می شود، این موضوع اهمیتی ندارد.
بارها طعمه های رنگ پریده و آسیب دیده ای را دیده ام که چشم و چالشان سرجایش نبوده ولی در مقایسه با طعمه های نو ماهی های بیشتری به ارمغان آورده اند.
این موضوع نشان می دهند چیزی بیش از صِرف ظاهر در موفقیت طعمه ها نقش دارد. چربی و بوی طبیعی یک از مهم ترین ویژگی هایی است که استفاده از طعمه مصنوعی را توجیه می کند.
این ویژگی ها را حتی طبیعی ترین طعمه های مصنوعی که برای کاربرد همراه آنها توصیه می شوند ندارند. با این حال طعمه زنده ممکن است برای بعضی ماهیگیران زیادی بودار یا لزج باشد و این کافی است تا آنها را به کاربرد طعمه های مصنوعی سوق دهد.
باید اعتراف کنم که خودم در دسته «ماهیگران تمیز» قرار دارم، ولی گاهی لازم است برای رسیدن به نتیجه کمی کثیف کاری را هم تحمل
کنید.
یکی از مزایای اصلی طعمه های مصنوعی که باید خاطر نشان شود این است که با استفاده از آنها می توانیم یک ناحیه را به سرعت کاوش کنیم و عکس العمل ماهی ها را ببینیم و بعد در مورد ادامه همان تکنیک یا تغییر آن تصمیم بگیریم.
با یک طعمه مصنوعی می توان چند گونه ماهی را صید کرد. وقتی قضیه تعویض طعمه زنده را در نظر بگیریم، این یکی از جنبه های لوکس طعمه های مصنوعی محسوب می شود و آنها را کارآمد می کند.
در هر صورت به طور کلی نمی توان هیچ یک را در مقام بالاتری قرار داد و همه جیز برمی گردد به مهارت ماهیگیر و بهره گیری او از روش مناسب. این به رفتار ماهی هم ربط دارد که در ادامه به آن می پردازیم.
پیش بینی رفتار ماهی
پیش بینی بعضی رفتارهای ماهی بدون شک یکی از مهم ترین عواملی
است که در تصمیم گیری برای انتخاب و کسب موفقیت با طعمه های زنده و مصنوعی نقش دارد. تجربه و زمانی که برای ماهیگیری در آب صرف کرده اید در اینجا خودش را نشان می دهد، تا جایی که با اعتماد به نفس بتوانید یک برنامه سرراست برای ماهیگیری و نقشه موفقیت در آن روز را بکشید.
هیچ وقت نمی توانید صددرصد مطمئن باشید، چون عوامل بسیار زیادی هست که هر روز تغییر می کند. ولی بنا بر تجربه شخصی من و همان طور که توضیح خواهم داد، می توانید به راحتی راهبردهای خود برای صید گونه های خاصی را تعیین کنید و بر آن اساس به موفقیت برسید.
آخرین سفرهایی که برای صید تن باله آبی داشتیم مثال بسیار خوبی بود. در اوایل صبح هر بار که ماهی ها به طعمه مصنوعی روی آوردند چند تایی را با s tickbait در سطح آب و ترول کردن diver صید کردیم.
با این حال در اواسط صبح، وقتی خورشید در آسمان بالاتر رفت، ماهی ها دیگر به طعمه نوک نمی زدند، ولی در همان اطراف بودند و از روی صداها و موج دار شدن سطح آب می شد آن را فهمید.
لازم بود تاکتیک خود را عوض کنیم. با استفاده از ساردین به روش cubing توانستیم واکنش ماهی ها را برانگیزیم و به بازی برگشتیم. در این مرحله تعداد زیادی تن زیر پایمان بود ولی هنوز هم به طعمه های مصنوعی نوک نمی زدند، حتی طعمه هایی که بیشترین شباهت را به ماهی های طعمه ای در آنجا داشتند.
مشخص بود که ماهی های پرخور پلاژیک مثل تن هم می توانند در یک لحظه رفتارشان را تغییر دهند و تغییر روش صید از طعمه مصنوعی به طبیعی یا بالعکس توجیه بیشتری پیدا کرد.
این اطلاعات سفرهای بعدی ما را بسیار موفق تر کرد و توانستیم با برنامه ریزی هر وقت لازم بود برای تغییر طعمه از مصنوعی به طبیعی اقدام کنیم.
سرخو یکی دیگر از ماهی هایی است که تغییرات رفتاری و تغذیه ای خود را در طول زمان را نشان داده است و سازگاری روش صید را می طلبد. این موضوع بیشتر از همه وقتی خود را نشان داد که داشتیم در کنار صیادان تجاری ماهیگیری می کردیم؛ کسانی که فقط از قانون طعمه زنده پیروی می کردند.
وقتی داشتیم با طعمه های پلاستیکی ماهی می گرفتیم ولی ماهی به طعمه آنها حتی نوک هم نمی زد قیافه شان دیدن داشت. ولی کمی بعد ماهی ها رفتارشان را تغییر دادند. ناگهان طعمه آنها مورد توجه قرار گرفت و طعمه ما بی تاثیر شد.
برای این که از قافله جا نمانیم فوری استفاده از ریسه طعمه زنده را
در دستور کار قرار دادیم. ماهیگیری در آب های کم عمق هم می تواند روی انتخاب طعمه طبیعی یا مصنوعی تاثیر داشته باشد.
در چنین جاهایی بارها دیده بودیم که ماهی ها را در بازه زمانی خیلی کوتاهی می شود صید کرد. از این رو همه چیز را باید از قبل آماده می کردیم و طعمه های زنده اولین انتخاب بودند. با این روش یک طعمه در کف آب داشتیم، برای زماتی که امیدوار بودیم ماهی ها تغذیه شان را در آنجا انجام دهند.
در عین حال هر وقت می خواستیم به روش انتظاری کار کنیم طعمه های پلاستیکی نرم را داشتیم. این روش ها را از راه کسب سال ها تجربه ماهیگیری در این محل ها شکل گرفته بود و روی این دست اطلاعات هیچ قیمتی نمی توانید بگذارید.
حتی ماهی های خیلی باهوش مثل عنبرماهی دم زرد هم رفتارشان تا حدی قابل پیش بینی است و بدین طریق می توانید در مورد روش ماهیگیری تصمیم بگیرید.
وقتی نور کم باشد، با استفاده از طعمه های مصنوعی بهترین نتیجه را
می گیرید و طعمه های سطح در هنگام طلوع یا غروب نتیجه بخش تر هستند. این یک قانون کلی و غیرقابل تغییر نیست، ولی یک تئوری نسبی است که می توانید از آن پیروی کنید.
Jig هم برای صید این ماهی در آب های کم عمق خوب است، به ویژه در همان دوره هایی که نور کم باشد. خیلی خوب یادم هست یک روز داشتم طعمه زنده را در میان یک گله عظیم حرکت می دادم ولی هیچ عکس العملی نمی دیدم.
اما قایق های دیگر با پرتاب های شانسی jig های فلزی از میان همان گله دو ماهی صید کردند. چرا این ماهی ها باید به دو اسکویید زنده و خوب که از کنار بینی شان می گذرد بی اعتنا باشند و یک ماهی فلزی را ترجیح دهند؟
این برای من خیلی عجیب بود ولی به خوبی نشان داد که برای تغییر سبک ماهیگیری بر اساس چیزی که بهتر جواب می دهد آماده باشیم.جزر و مد هم می تواند در مورد انتخاب نوع طعمه برای خیلی از ماهی تاثیرگذار باشند و آن را هم باید در نظر بگیرید.
مثلا در مواقعی که این تغییرات روی می دهد، واکنش ماهی ها به طعمه زنده کاهش می یابد و من روی طعمه مصنوعی متمرکز می شوم، چون اگر یک طعمه را چندین بار در جلوی صورت ماهی حرکت دهید و بتوانید به اندازه کافی برایش مزاحمت درست کنید، می توانید او را وادار به واکنش و حمله کنید.
اما وقتی شرایط به حالت عادی بازگردد، انتخاب بهترین روش به خود ماهیگیر بستگی دارد و بر اساس ماهی مورد نظر تغییر می کند.
ماهیگیر منعطف
توانایی تغییر تکنیک مهارت مفیدی است ولی فقط از راه کسب تجربه در آب و پذیرفتن ریسک این تغییرات در مواقعی به دست می آید که شرایط خوب پیش نمی رود.
هر چیزی از تغییر نوع طعمه زنده و رنگ یا طرح طعمه مصنوعی گرفته تا روی آوردن به یکی از این دو سبک همگی ارزش امتحان کردن را دارند. اعتماد به نفستان باید به تدریج در طول زمان بالا برود و زمانی که الگوها دستتان بیاید بدون شک نتایج به دست آمده هم به همان اندازه بهتر می شوند.
طی مدت کوتاهی پی خواهید برد که برای صید خیلی از گونه های ماهی استفاده از یک سبک منفرد کافی نیست. یک تاکتیک چندوجهی با طعمه طبیعی و مصنوعی، در صورتی که درست به کار گرفته شود اغلب اوقات شما را سربلند می کند. در این حالت، بدون شک این ماهیگیر منعطف است که شانس بیشتری برای موفقیت دارد.
