آشنایی با اسملت و اهمیت آن در پشه بافی استریمرهای کلاسیـک و نـوین
اسملت یکی از ماهی های طعمه ای در ماهیگیری ورزشی است که الهام بخش طرح خیلی از استریمرها، به خصوص استریمرهای اولیه بوده است و به طور کلی مشابه ماهی های کوچکی است که انواع ماهی ها در رده های بالای زنجیره غذایی از آن تغذیه می کنند.
نمونه های مختلفی از ماهی هایی که به عنوان طعمه به کار می روند از سوی ماهیگیران اسملت خوانده می شوند. اسملت آمریکایی (Omernus mordax یا Rainbow Smelt) در شرق و غرب آمریکای شمالی فراوان است (در آتلانتیک غربی، اقیانوسیه و قطب در کنار دریای سفید می زید و در دریاچه ها و رودهای جنوب شرق کانادا و شمال شرق آمریکا هم دیده می شود که بیشترین فراوانی را در آب های شمال شرق آمریکا دارد).
آن ها بیشتر عمر خود را در محیط دریا و آب شور می گذرانند ولی در بهار برای تخم ریزی به آب های شیرین دریاچه ها یا رودها مهاجرت می کنند. گونه های دیگری که ظاهری شبیه به اسملت دارند در طول سواحل اقیانوس آرام در آمریکای شمالی دیده می شوند و اسملت اروپایی نام گرفته اند.
ماهی هایی که نام اسملت را بر خود دارند در آب های دیگر نقاط جهان هم دیده می شوند و نمونه هایی از استریمر بر اساسشان خلق می شود. اسملت های ولز، نیوزیلند و استرالیا اسملت حقیقی نیستند ولی به خانواده ای نزدیک تعلق دارند.
اسملت یک ماهی لاغر، ظریف و تا حدودی شفاف است (اسملت های جوان تا حدود زیادی به طور کامل شفاف هستند). در اسملت حقیقی پشت ماهی به رنگ زیتونی یا سبز است که به تدریج به سمت نقره ای می رود.
بدنه نقره ای و زیر بدن مایل به سفید است. لکه های سیاه در بیشتر نقاط بدن و باله ها مشخص هستند. وقتی اسملت را تازه از آب در می آورید حالتی رنگین کمانی رو به بنفش دارند. اسملت ها خط جانبی ندارند اما خطی به رنگ نقره ای روشن در کنار بدنشان دیده می شود.
ما در این مقاله به نمونه هایی می پردازیم که نام اسملت را در خود دارند یا به آن شبیه هستند.
با توجه به این که این ماهی حالتی رنگین کمانی دارد و در وقت ها مختلف رنگ های متفاوتی به خود می گیرد، در مورد رنگ بندی اسملت ها
توصیف ها و نظرات مختلفی وجود دارد و همین باعث شده که پشه بافان مختلف آن ها را با ترکیب های رنگی متفاوتی بسازند که این پشه ها همگی موفق هستند.
از آن جمله می توان به Green Ghos t ، Golden Smelt،Crys tal Smelt ، Blue Smelt و Pink Ghos t اشاره کرد. نور و زاویه تابش خورشید، رنگ و چگالی آب، میزان شفافیت یا کدری (که در نقاط مختلف آب متفاوت است) و همچنین شدت جریان روی نحوه دیده شدن اسملت ها تاثیر دارند. اما همیشه مهم این است که ماهی شکارچی اسملت را در آب چگونه می بیند، نه ماهیگیری که دارد از بالا نگاه می کند.
طول اسملت ها در بعضی دریاچه ها از ۱۰ سانت تجاوز نمی کند ولی در بعضی دیگر ۴۰ سانت هم می رسد. طول متوسط آن ها در دریاچه های مختلف از نیم تا ۳۰ سانت است. بزرگ ترین اسملتی که تا به حال ثبت شده۵۸ سانت بوده.
اسملت ها اکثر اوقات به صورت گروهی حرکت می کنند و به ندرت تنها دیده می شوند. بنابراین حرکات یک گله اسملت ممکن است باعث جلب توجه ماهی شکارچی شود.
به طور کلی حرکات یا مجموعه ای از حرکات یا ترکیبی از عوامل دیگر مثل اندازه نسبی و شکل و رنگ ماهی های شکارچی را به خود جذب کند.
نمونه های کوچک اسملت گاهی وقت ها و به خصوص در ابتدای فصل موثرند ولی به طور کلی نمونه های بزرگ تر موثرتر هستند. اندازه اسملت هم به اندازه رنگ آن مهم است. به طور مثال اگر سایز 8 جواب نداد از سایز 4 یا 2 استفاده کنید.
اسملت ها در تابستان در آب های عمیق می مانند اما در زمستان در تمام نقاط دریاچه دیده می شوند. آن ها در تابستان در وقت هایی که آب آرام است گاهی در اوایل صبح یا در بعد از ظهر به طور اتفاقی در سطح آب دیده می شوند.
برخی ماهیگیران دلیل این امر را گریز از ماهی های شکارچی می دانند. در چنین وقت هایی اسملت های مرده هم روی سطح دیده می شوند.
اسملت ها به عنوان منبع تغذیه برای ماهی های بزرگ تر، نقش مهمی در حفظ جمعیت ماهی های ورزشی مثل سالمون و قزل آلا و همچنین ماهی های آب گرم مثل زردپر و اردک ماهی دارند. اما خودشان بر حسب سن و اندازه از منابع مختلف تغذیه می کنند.
اسملت های کوچک عمدتا پلانکتون ها و حشرات کوچک را می خورند و اسملت های بزرگ تر بیشتر روی تغذیه از ماهی های جوان و حشرات بزرگ تر متمرکز هستند. میگوهای آب شیرین و سخت پوستان دیگر هم اگر موجود باشند بخش مهمی از منابع تغذیه آن ها به شمار می روند.
بر این اساس اسملت دو سبک پشه ساخته می شود. یکی استریمر و دیگری باکتیل.از آنجایی که این ماهی بدنه ای باریک و بلند دارد، پشه ای که از روی آن ساخته می شود هم باید ظاهری مشابه
مشابه داشته باشد. در بیشتر وقت ها هر چه بدنه پشه اسملت لاغرتر باشد بهتر است.
بعضی نمونه های استریمراسملت فقط شامل چند دور تینسل روی بدنه، تعدادی مو و مقداری پر درقسمت بال می شوند. چنین پشه ای وقتی خیس شود خیلی لاغر و دوکی شکل به نظر می رسد.
اندازه پشه های اسلمت به زمان و فصل بستگی دارد. به طور کلی سایزهای بزرگ تر مثل 2 و 4 در بهار و اوایل فصل و سایزهای کوچک تر مثل 6 و 8 در تابستان یا اواسط فصل به کار می روند.
با نزدیک شدن به پاییز یا بعد از آن، سایزهای بزرگ تر به کار گرفته می شوند. پشه های اسملت را می توانید با روش مرسوم فلای فیشینگ یا ترولینگ به کار ببرید. نمونه های کوچک تر برای پرتاب و نمونه های بزرگ تر بیشتر برای ترولینگ استفاده می شوند.
در عین حال، سایزهای کوچک تر اسملت در آب های آرام و صاف و سایزهای بزرگ تر در آب های جاری و تند بهتر کار می کنند. همچنین سایزهای بزرگ سنگین ترند و بهتر در آب پایین می روند.
در مورد اسملت ها، یک استریمر هفت هشت سانتی بزرگ محسوب نمی شود. از آنجایی که سایز پشه عامل مهمی در جذب ماهی است، اگر
سایز کوچک جواب نداد سایز بزرگ تر همان نمونه را به کار ببرید و بالعکس.
قلاب های مدل limerick و sproat هر دو برای ساخت نمونه های اسملت قابل استفاده هستند. نمونه آن ها را در تصویر می توانید ببینید. قلاب های بدنه بلند سبک Carrie Stevens که با مفتول های ضخیم تر و سنگین تر ساخته می شوند برای این منظور مناسبند.
اسملت ها چشم های بزرگی دارند و در نظر گرفتن آنها در ساخــت نمونه های مصنوعی امری عادی است. در نمونه های اولیه اسملت، پر jungle cock (خروس جنگلی) به عنوان چشم به کار می رفت.
امروزه علاوه بر آن از پر شبیه سازی شده jungle cock (خروس جنگلی) و پر پرندگان دیگری مثل woodduck (اردک جنگلی)، silver pheasant(قرقاول نقره ای)، guinea hen (بوقلمون ماده) و همچنین mallard(مرغابی) و teal (مرغابی جره) در قسمت cheek و shoulder(گونه و شانه) پشه ها به کار می رود (این قسمت ها به طور کلی برای نمایش مجموعه چشم و سر و آبشش پشه به صورت یک مجموعه به کار می روند).
روش های زیادی برای شبیه سازی چشم های اسملت وجود دارد. کشیدن چشم ها با رنگ یکی از روش های مر سوم است که به طور معمول به صورت مردمک سیاه در یک دایره سفید نمایش داده می شود.
سیاه در زمینه زرد هم خیلی رایج است و گاهی هم چشم ها را به شکل قرمز در زمینه سفید یا زرد و حتی یک نقطه سفید در روی سر سیاه پشه می بینید.
از آنجایی که درست کردن چشم و گونه در نمونه های اسملت کار بیشتری می برد، بعضی افراد از آنها صرف نظر می کنند. با این حال اگر قصد ساخت نمونه هایی را دارید که دارای چشم یا گونه هستند، به طور حتم آنها را مطابق پشه اصلی بسازید چون این پشه ها بر اساس اصول و ترکیبات مشخص و آزمایش های متعدد ساخته شده اند و حذف چشم می تواند از کارایی شان بکاهد.
بال ها در نمونه های اسملت می تواند از پر یا مو یا ترکیبی از این دو باشد. در صورت استفاده از مو، با استفاده از مقادیر مختلف می توانید پشه را پرحجم یا کم حجم کنید.
این مو می تواند buck tail(دم غزال)، calf tail (دم گوساله) یا kip tail و موی خرس قطبی یا خرس سیاه باشد. به طور کلی buck tail (دم غزال) های رنگ شده بهترین انتخاب برای ساخت نمونه های اسملت هستند.
نمونه هایی
نمونه هایی که با پر ساخته شده را می توانید با buck tail (دم غزال) هم بسازید. در این وقت ها انتهای buck tail (دم غزال) سفید در پایین یا بالای قلاب قرار داده می شود، بعد رنگ یا رنگ های دیگر اضافه می شوند و در پایان peacock herl (رشته های پر طاووس) رویشان قرار می گیرد.
رشته های peacock herl به خاطر رنگشان به خوبی رنگ پشت بدن اسملت را تداعی می کنند. با این حال می توانید به جای آن از golden pheasant (قرقاول طلایی) یا پرهای مشابه بهره بگیرید
