اولین دستاورد آن ها اسلحه مدل ۱ بود که هفت تیری با استفاده آسان به شمار می رفت.این هفت تیر طراحی شده مشکل پودر، کلاهک ضربه ای و گلوله را پایان داد. این هفت تیر استثنایی و مدل ۲ آن، که دارای کالیبر بزرگ تری بود، اسمیت و وسون را به عنوان یکی از شناخته شده ترین سازندگان سلاح های گرم در آمریکا ثابت کرد.
هوراس اسمیت و دی بی وسون ابتدا در اوایل دهه ی ۱۸۵۰ با هم همکاری کردند، در آن زمان آنها روی تولید یک تپانچه ی خودکار ( مدل های امروزی از این به بعد تولید شدند)که با عملکرد اهرمی فعالیت می کردند و بر مبنای طراحی قدیمی تری از هانت و جنینگز بود.
این سلاح قدرت آتش خوبی داشت که نام آتش نشانی را به آن اعطا کرده بودند، اما اطمینان پذیری کمی داشت. فشنگ ها گاهی در لوله به مشکل بر میخوردند و به طور تصادفی چندین فشنگ به صورت هم زمان از بین می رفتند. وسون یک فشنگ فلزی کامل و بهبود یافته را برای سلاح اختراع کرد. ولی میزان فروش آن پایین بود. زمانی که سرمایه گذار اصلی شرکت کنار کشید. این شرکت توسط الیور وینچستر خریداری شد.
وینچستر کسی بود که تا طراحی و ساخت اسلحه ی اتوماتیک موفق خود پیش رفت. بعد از آن اسمیت شرکت را ترک کرد . وسون نیز همین کار را انجام داد.
در سال ۱۹۵۶ مجوز کلت برای ساخت سلاحی که در سال ۱۸۳۵ ثبت شده بود، در آستانه ی اتمام بود و وسون تصمیم گرفت که هفت تیری طراحی کند که با فشنگ امروزی ( فشنگ فلزی کامل) پر شود. هوراس اسمیت تحت ثاثیر این کار وسون قرار گرفت و بار دیگر همکاری با وی را شروع کرد. فشنگ فلزی می بایست یک سیلندر چرخشی خان دار می بود که اجازه میداد از عقب پر شود.
سیلندر حفره دار پیش از این توسط اسلحه سازی با نام رولین وایت به ثبت رسیده بود. بنا بر آنچه گفته شد اسمیت و وسون با او قرارداد بستند. آنها با وی به تفاهمی رسیدند که به ازای هر تپانچه ای که فروختند حق امتیاز وایت را پرداخت کند. وایت هم پروانه ی ثبت را حفظ کرد.
در سال ۱۸۵۷ هفت تیر هفت شلیکی با سیلندر وایت و فشنگ ۲۲.اینچی کامل وسون عرضه شد. این مدل که به معنی به پایان رسیدن دوران سلاح های ضربه ای بود بسیار محبوبیت یافت. و به زودی سایر شرکت های سلاح سازی تلاش کردند که سلاح های گرم مشابهی تولید نمایند و وایت به اجبار مجبور می‌شد که از حق پروانه ی خویش در دادگاه دفاع نماید.
اسمیت و وسون مدل ۲ خود را تولید کردند که طرحی مشابه مدل ۱ داشت ، اما با کالیبر بزرگ‌تر ۳۲ اینچی، که برای استفاده در جنگ ها مناسب تر بود.
تولید مدل ۲ هم زمان بود با آغاز جنگ های داخلی آمریکا، و اسمیت و وسون فهمیدند که تقاضای زیادی برای هفت تیر جدیدشان وجود دارد.
این دو نفر به مردان ثروت مندی تبدیل شدند. زمانی که جنگ خاتمه یافت بسیاری از سربازان و افسران سلاح های گرم خود را به خانه بردند و به زودی سلاح های گرم اسمیت و وسون در سراسر ایالت های آمریکا مورد استفاده قرار گرفت.
« تپانچه یکی از قدرتمند ترین سلاح هایی است
که تا کنون دیده ام»
برگرفته شده از نامه ای که در سال ۱۸۶۲ توسط سی اف آکنبک
مالک اسلحه درباره ی مدل ۱، به اسمیت و وسون نگاشته شده است.
پس از جنگ های داخلی آمریکا، رکود به نسبت شدیدی در تقاضا برای سلاح های گرم در آمریکا به وجود آمد. صدها هزار از هفت تیر های مدل ۱و ۲ به فروش رسیده بود.
در سال ۱۸۶۷این شرکت ماهیانه تنها ۱۵ قبضه تفنگ به فروش رساند.
اسمیت و وسون در جست و جوی بازارهای جدیدی بودند، آنها فروش این تفنگ ها را به صورت زیاد در خارج آمریکا به خصوص کشور روسیه آغاز نمودند.
در سال ۱۸۶۹ فروش مدل ۳، موفقیت آمیز بود، این شرکت مدل ۳ را به سواره نظام های ایالات متحده فروخت. که البته سواره نظام مدل اصلاح یافته ی آن را به خدمت گرفته بود که پر کردن آن در هنگام سوار کاری آسان تر بود.
در سال ۱۸۷۴ هوراس اسمیت با فروش سهام خود به وسون بازنشسته شد. در اواخر قرن نوزدهم وسون تفنگ هایی را تولید کرد که در بازارهای دیگری( نیروهای پلیس) از محبوبیت بالایی برخوردار شدند.
تعداد قابل توجه ای از ادارات پلیس سلاح های گرم اسمیت و وسون را مانند اسلحه بدون چکش سیفتی .۳۸ اینچی را به کار گرفتند. در سال ۱۸۹۹ وسون هفت تیری را تولید کرد که ماندگار ترین هفت تیر در بین تمامی تولیدات اسمیت و وسون بود. هفت تیر نظامی و پلیس، این هفت تیر به دلیل قدرت و دقت و سهولت پر کردن ارزش زیادی داشت به تعداد زیادی از سازمان ها و اداره های اجرای قانون در سراسر دنیا فروخته شد.
این سلاح به روش های مختلف اصلاح شده است و تا به امروز تولید می شود، و تازمانی که واحد های نظامی و پلیس آن را با سلاح های نیمه اتوماتیک جایگزین کنند مورد استفاده قرار گرفت.
تخمین زده شده است که در حدود شش میلیون سلاح هفت تیر نظامی و پلیس تولید گشته است . همین آمار منحصر به فرد این هفت تیر را به پرفروش ترین هفت تیر قرن بیستم تبدیل ساخته است.
اسمیت و وسون شرکتی می‌باشد که فشنگ های مگنوم را برای سلاح های کمری معرفی کرده است. این فشنگ ها از قدرت بسیار بالایی برخوردار هستند و نیروی پس جهش بسیار زیادی تولید می‌کنند.
از نمونه های محبوب می‌توان به فشنگ .۳۵۷ اینچ و .۴۴ اینچ نام برد. این شرکت همچنان به تولید بر مبنای میراث خود ادامه می‌دهد و نوآوری های خود را به قرن ۲۱ منتقل کرده است.
امروزه این شرکت انواع هفت تیر، تپانچه و سلاح های گلوله زنی را تولید می کند.
در سال ۱۸۵۲
هوراس اسمیت و دی بی وسون اولین همکاری خود را برای تولید سلاح اهرمی تشکیل می‌دهند ولی این کار به لحاظ اقتصادی به صرفه نبود.
۱۸۵۶
اسمیت و وسون دومیـن شرکــت را راه انــدازی می‌کننـد و هفت تیر مدل ۱را می سازند.
۱۸۶۹
مدل ۳ ساخته و به بسیاری از نقاط دنیا و روسیه صادر می کردد.
مدل ۳ که در سال ۱۸۶۹ تولید شد.
۱۸۷۵
سفارش از سوی ارتش آمریکا به تولید هفت تیر اسکوفیلد می انجامد که به دلیل سیستم آتشی که توسط سرگرد جرج دابلیو اسکوفیلد به این نام خوانده شده است.
۱۸۹۸
بعد از جنگ اسپانیا و آمریکا ، ارتش آمریکا مازاد سلاح های اسکوفیلد خود را به فروش می رساند و اسمیت و وسون وارد بازار غیر نظامی می گردد.
۱۹۱۳
اسمیت و وسون اولین تپانچه ی نیمه اتوماتیک را تولید می‌کند.
۱۹۱۹
اسمیت و وسون یک مدل از هفت تیر موفق ارتش و پلیس خود را تولید می کند.
۱۹۵۵
مدل ۲۹، که از فشنگ های پر قدرت کالیبر.۴۴ اینچی تغذیه می‌شود، عرضه می شود.
مدل ۲۹ که در سال ۱۹۵۵ تولید گشت.لازم به ذکر است که کلینت ایستوود بازیگر نقش سریال های وسترن در سال ۱۹۷۱ با هفت تیر مدل۲۹ در فیلم هری کثیف به ایفای نقش پرداخت که محبوبیت این سلاح را افزایش می‌دهد .
