جنسن هنوز به استند خود نرسیده بود که صدای اولین شلیک از سوی دیگر جنگل به گوش رسید. چند ثانیه بعد صدای یک شلیک دیگر و صدای برخورد گلوله به هدف شنیده شد.
کمی بعد دانیل ، دوست شکارچی جنسن عکس دو گراز مرده را در کنار مزرعه گندم سیاه فرستاد.
نیم ساعت بعد، یک شکارچی محلی گراز به نام نیکولاس گان آرسون که در برنامه تنظیم جمعیت شرکت داشت، برای برداشتن جنسن و دانیل آمد. قرار بود این دو نفر طی دو شب آینده، در آسمان روشن تیرماه به نیکولاس در کاهش جمعیت گراز کمک کنند.
نیکولاس به آندراس اطمینان داد که جمعیت بزرگی از گرازها در آنجا هستند و او می تواند موفقیت آنها را تضمین کند.
ما در سوئد هستیم. در سال 2005، اولین ردهای گراز در بخش جنوبی وارم لند دیده شد. وارم لند ناحیه ای وسیع در جنوب شرق کشور است که به خاطر دریاچه ها و دره های سبز معروف است.
در طول چهار یا پنج سال گذشته، جمعیت گرازها در این شرایط مطلوب رشد انفجاری داشته است. این مشکلات بسیاری برای زارعان ایجاد ولی در عین حال فرصت خوبی برای برنامه های شکار گراز با سگ فراهم کرده است.
نیکولاس و پسرش راموس با شکار گرازها در تمام طول سال در یک محدوده 12 هراز هکتاری، از وارد شدن آسیب زیاد به مزارع پیشگیری می کنند.
فشار
این شکارچی گراز مجرب در زمان استراحت موقت شبانه می گوید:
«شکارچیان و زمین داران فراوانی از شکار گراز لذت می برند و به همین دلیل خیلی ها دوست دارند جمعیت این گونه زیاد شود. ولی در عین حال نمی خواهند گرازها به محصولات آنها آسیب زیادی بزنند. ما راه حل آن را پیدا کرده ایم. ما گرازها در مزارع تحت فشار و در جنگل آنها را راحت می گذاریم.»
نیکولاس دو شکارچی را به سمت یک ناحیه جنگلی هدایت می کند. این نواحی محل اصلی شکار گراز در سوئد هستند. با این حال این جنگل حالت عادی ندارد.
زارعان محلی هر ساله حدود چهار تن نخود درجه دو را برای استفاده در ایستگاه های عمده تغذیه گراز تخصیص می دهند.
نیکولاس می گوید: «ما از این ایستگاه ها برای غذا دادن به گرازها در محیطی به دور از مزارع بهره می گیریم و هرگز آنها را در جنگل نمی زنیم. در بعضی ایستگاه ها، زارعان فضایی در حدود چهار هکتار را کاشته اند.
چنین جاهایی با دیگر نواحی کشتزاری متفاوتند و در امتداد محل های استراحت گراز در جنگل های نیزاری گسترده شده اند. این مزرعه به شکار گراز و گوزن اختصاص دارد.
در ازای آن، نیکولاس و دیگر شکارچیان فعال در این برنامه، حداقل یک بار در هفته گرازها را در مزارع اطراف جنگل ها می زنند، با این هدف که جمعیت بالای گرازها حفظ شود. از این رو همیشه با هدف کشتن به آنها شلیک نمی کنند.
به گفته نیکولاس، گرازهای وحشی باهوشند و به نظر می رسد تاکتیک های ما برای تحت فشار قرار دادن در جاهایی که آنها را نمی خواهیم و آزاد گذاشتنشان در جایی که می خواهیم، به نظر جواب می دهد. آنها یاد می گیرد که کجا نیابد بروند.
گرازهای حامله
با نزدیک شدن به شب، دانیل ، آندراس و نیکولاس رد گرازها را در جاهایی می یابند که پوشش بسیار بلندی دارند و نمی توان دید که آیا با بچه هایشان هستند یا تنهایند.
در این زمان از سال، شلیک به گرازهای بچه دار ممنوع است. در هر حال نیکولاس گرازهای بارور را نمی زند، چون آنها را به عنوان شالوده ای برای حفظ جمعیت زیاد و سرزنده می بیند.
در شب های تابستانی وارم لند هوا در واقع هیچ وقت تاریک نمی شود. ولی در یک ساعت از نیمه شب، شکارچیان از دوربین های حرارتی بهره می گیرند.
آندراس شانسش را با این دوربین امتحان می کند و بخش بالایی بدن یک گراز را به وضوح می بیند. این گراز در حال جویدن گندم است به طور ی که همه بدنش با خرده های گندم پوشیده شده.
خوشبختانه گراز نر دارد در حاشیه جنگل قدم می زند و به ناحیه ای وارد می شود که آندراس می تواند به آن شلیک کند. او با این که کمی خسته بود و تجربه کمی در استفاده از دوربین حرارتی داشت، گراز را در قسمت شانه می زند و گراز به زمین می افتد.
تاریخچه گرازها در سوئد
زارعان همیشه با گرازها درگیر بوده اند. به همین دلیل این گونه چندصد سال پیش منقرض شده بود.
با این حال در اواخر دهه 1980، چند گراز از یک مزرعه شکار در نزدیکی استکهلم گریختند و اجتماع بزرگی تشکیل دادند. امروزه جمعیت آنها 300 هزار راس تخمین زده می شود.
در طول 20 سال گذشته، تعداد گرازهای شکارشده در سوئد بسیار زیاد شده و از 4188 در سال 1999 به 112352 راس در سال 2018 رسیده است.
با این حال هیچ برنامه ای برای حذف گراز وحشی از شبه جزیره اسکاندیناوی وجود ندارد. گرازهای سوئد برای طبیعت، شکارچیان، بعضی آشپزها منفعت دارند، حداقل در جاهایی که برنامه های مدیریتی مثل وارم لند انجام می شود.
مسئول سگ ها اریک مالمستد یکی از زارعانی است که زمین هایش پوشیده از Gunnarssons می باشد و برنامه های تنظیم جمعیت از طریق شکار تاثیر بسیار خوبی روی زندگی او دشته است:
«خوشحالم که در اینجا گرازها را داریم، ولی می خواهم از 150 زمینی که دارم هم سود ببرم.
چهار سال است که داریم با این روش کار می کنیم و در حالی که آسیب زیادی به مزارع من وارد می شد، در حال حاضر هیچ آسیبی به آنها وارد نمی شود. در عین حال آن قدر گراز هست که بتوانم شکار کنم».
فعالیت ها در شب دوم کمتر شد. با این حال این دو شکارچی توانستند سه گراز بزنند. در شب سوم معلوم شد که استراتژی فشار خیلی خوب جواب می دهد، چون مزرعه خالی از گراز بود.
ولی دانیل یک نر تنها را در اوایل عصر زد. آندراس بعد از غروب جستجوی طولانی تری داشت. با این که ممکن است شلیک خوبی
انجام داده باشید، باید سگ را صدا بزنید، چون گراز محو می شود.
بعد از انتظاری کوتاه، مسئول سگ ها، اریک مالمستد محل شکار را قبل از سگ بررسی کرد.
مولی جستجو را آغاز کرد. ظرف کمتر از 30 ثانیه گراز جوان را یافت که در سوراخی تاریک زیر شاخه های صنوبر، به فاصله 40 متری از محل شکار افتاده بود.
نیکولاس علاوه بر خدمات شکار، خدمات قصابی را هم ارائه می دهد و گوشت گراز را آماده و بسته بندی می کند. به خاطر قوانین COVID-19 در سوئد، شکار گراز به صورتی است که شکارچیان گوشت گرازهایی که زده اند را می خرند.
در حال حاضر، این تنها راهی است که نیکولاس می تواند سودی دریافت کند و گوشت هر گرازی که شکار شده را برای فریزر آماده می سازد.
هر کیلو گوشت گراز در فروشگاه های محلی حدود 350 کرون (تقریبا 30 یورو) است، ولی نیکولاس گوشت لاشه ها را می تواند حداکثر کیلویی 30 کرون (2 و نیم یورو) به کشتارگاه بفروشد.
نیکولاس و پسرش ناحیه بزرگی را در اختیار دارند. از این رو ساعات زیادی را صرف دور کردن گرازها از مزارع می کنند و به طور مسلم با این کار هیچ گوشتی نصیبشان نمی شود.
بر اساس محاسبات نیکولاس، برای لاشه هر گراز حدود هشت ساعت وقت صرف می شود، شامل شکار، حمل و نقل و شلیک.
او اعتراف می کند: «هیچ زارعی قادر به پرداخت آن نیست و برای اجرای درست این شیوه مدیریتی، به راهنمایی شکارچیانی تکیه داریم که برای آن پول می دهند».
بازگشت گرازها به این معناست که شکارچیان بیشتر از هر زمان دیگری با هم ارتباط دارند.
دشمنی های دیرین بین خانواده ها و همسایه ها از میان رفته، فرصت ها و چالش های ناشی از شکار گراز باعث ایجاد همکاری و تقسیم تجریبات شده و این برای همه سودمند است- حتی خود گرازها.
