جریان های اقیانوسی شرق استرالیا در اوایل تابستان با عبور از سواحل NSW و Queensland به سمت جنوب حرکت می کند و تعداد زیادی از ماهی های لجه زی را با خود می آورد.
در این زمان از سال دمای آب تا 25 درجه بالا می رود و گله های بزرگ مکرل و ساردین در زیستگاه های نزدیک به ساحل جمع می شوند. این گله های بزرگ ماهی طعمه، ماهی های شکارچی مختلفی از جمله مارلن سیاه و راه راه هستند.
ماهیگیری ورزشی همیشه تحت تاثیر دما و وضعیت جریان آب قرار دارد. جریان در حال حرکت به سمت جنوب، با عبور از کنار سواحل، گرداب های عظیمی در نزدیکی سواحل ایجاد می کنند.
اگر آب های باز اقیانوس فاصله قابل توجهی از ساحل داشته باشد، می تواند آب های نزدیک به ساحل را به سمت شمال هل دهد و آب های سردتر را از نواحی جنوبی تر به آنجا بیاورد. به همین خاطر گاهی آب های سرد سبز و نسبتا بی جان را در تابستان در نزیکی سواحل می بینید.
هفته گذشته که برای ماهیگیری ر فته بودم، 10 کیلومتر اولیه آب سبز رنگ، مرده و دمایش فقط 21 درجه بود. با فاصله گرفتن از این محدوده، با یک جریان متمایل به جنوب برخورد کردم که آبی رنگ و دمایش 26 درجه بود.
وقتی در حال ترول کردن به سمت شمال حرکت می کردم، هر چندگاهی قایق رو به عقب می رفت. من هیچ وقت در جریان های خیلی قوی موفق نبوده ام. از میان شش قایقی که در آن اطراف ماهیگیری می کردند، فقط یکیشان مارلن کوچکی گرفت.
گاهی اوقات جریان ها خط فاصل مشخصی دارند که با یک خط قهوه ای رنگ از مواد معلق قابل تشخیص است و خیلی ها آن را محل تخم ریزی مرجان ها می نامند.
این خط ها محل برخورد دو جریان آبی را نشان می دهند و اغلب آت و آشغال ها و ماهی های طعمه ای کوچک را در بر می گیرند. این «راهروهای دریایی» همیشه مورد توجهند و به ویژه برای صید گالیت و مارلن های سیاه نوجوان هستند. در چنین جاهایی می توانید با ترول کردن طعمه های زنده یا مصنوعی ماهیگیری کنید.
نکته مهم این است که بخش بزرگی را پوشش دهید. به طور کلی بهتر است ترولینگ طوری انجام شود که جریان در پشت سرتان باشد، تا این که در مقابل آن قرار گیرید.
من به طور معمول در محدوده 50 تا 100 متری اطراف این خط ماهیگیری می کنم و بیشتر روی طرفی که گرم تر است متمرکز می شوم. هر چه اختلاف دما بیشتر باشد، این محل ها پربارتر هستند، چون به نظر می آید ماهی های شکارچی همیشه ترجیح می دهند در بخش گرم تر و خارج از آبی که سردتر است بمانند.
یافتن گله های ماهی طعمه ای ممکن است دشوار باشد ولی روش هایی برای یافتن آنها وجود دارد. گله ماهی های طعمه هر سال در مکانی که سال قبل بوده اند ظاهر می شوند و با این که ممکن است حرکات زیادی داشته باشند، همیشه به جایی می روم که در فصل گذشته آنها را دیده ام. به طور کلی ماهی های طعمه در اطراف صخره های مرجانی و بسترهای سنگی بیشترند.
در حایی که من هستم، yellowtail ها نزدیک به کف آب و قباد در عمق متوسط هستند. اگر با یک گله خوب برخورد کردید از آن نگذرید. ترول کردن طعمه مصنوعی در بالای سر گله هایی که در عمق هستند، اگر به دنبال صید مارلن باشید به طور معمول بی فایده است، چون ماهی ها در عمق پایین تری تغذیه می کنند و به طور حتم برای گرفتن طعمه به سطح آب نخواهند آمد.
خیلی ها عقیده دارند که گرفتن طعمه زنده و کاربرد آن در عمق به طور معمول بهترین راه برای صید مارلن است. من دو طعمه زنده را در ریسه خود به کار می برم، به طوری که گیره های بازشونده را خیلی کم سفت می کنم و ترمز چرخ را هم در حالت نرم قرار می دهم.
در تابستان، جریان های موجود ماندن طعمه در نزدیکی گله ماهی های طعمه ای را سخت می کنند. برای اول به سمت پایین جریان می روم و بعد به آرامی طعمه را به سمت گله ترول می کنم. اگر مارلن در آن حوالی باشند، به راحتی در ژرفاسنج مثل نخی که از کنار گله آویزان شده باشد مشخص خواهد بود.
به دلایل نامعلمومی گله های طعمه در اوقاتی که جریان بالا می آید به سمت سطح آب می آیند و این بهترین زمان برای صید است. این روش برای صید گالیت هم بسیار خوب است. در آب های اطراف محل زندگی من، ماهی واهو طعمه زنده ای که روی ریسه تکی بسته شده را از جا می کند وصید آن با ترول کردن طعمه مصنوعی اثربخش تر است.
روش دوم، برای اوقاتی که گله های خوبی نمی بینید، کشیدن طعمه های ریسه با سرعت 3.5 تا 4.5 متر بر ثانیه است. ترول کردن طعمه مصنوعی روشی هیجان انگیز برای ماهیگیری با روش دیداری است، ولی احتمال به قلاب افتادن ماهی که به طعمه حمله می کند تقریبا پایین است، به خصوص در مورد مارلن و بادبان ماهی.
این گونه ها با ضربه زدن به طعمه با نوک منقار خود با طعمه بازی می کنند و وادار کردنشان به خوردن طعمه کار دشواری است. در چنین مواقعی، ترول طعمه زنده، ریسه بدون قلاب و switch baiting به طور معمول خیلی موثرتر است. در هنگام استفاده از switch baiting، ماهی به سمت تیزر بدون قلاب می آید.
این تیزر به طور معمول یک طعمه مصنوعی به همراه تکه ای گوشت تون روی ریسه است و بعد وقتی شروع به جمع کردن تیزر می کنید، یک طعمه زنده به سمت ماهی روانه می شود. برای انجام درست این کار به خدمه ای باتجربه و چند نفر روی عرشه نیاز دارید.
من در محل های نزدیک به ساحل ترول کردن طعمه مصنوعی را ترجیح می دهم و کاری است که همیشه از انجام آن لذت می برم. یک ریسه با پنج طعمه مصنوعی را به همراه یک تیزر Witch Doctor با قایق شش متری خودم می کشم.
بلندترین ریسه را به سنگین ترین چوب می بندم و برای لوازم سبک از یک طعمه مصنوعی کوچک و حدود 15 سانتی در این موقعیت بهره می گیرم. با این که طعمه های مختلفی را استفاده می کنم، Black Snacks Hotlips کوچک در چند فصل اخیر برای من خیلی خوب جواب داده است.
این طعمه که بدنه ای کوچک دارد آب زیادی را به طرفین هل می دهد، حرکاتی عالی دارد و ماهی های زیادی می گیرد. این طعمه را در فاصله حدود 80 متری پشت قایق قرار می دهم. روی outrigger ها هم بر حسب شرایط از طعمه های مختلفی بهره می گیرم.
اگر شرایط آرام باشد، طعمه هایی با بدنه باریک را ترجیح می دهم و رنگ های مورد علاقه من برای outrigger، بنفش، صورتی، آبی و نقره ای یا سفید کدر یا سبز هستند. روش ماهیگیری هر روز متفاوت است و بهترین طعمه همانی است که آخرین ماهی را با آن گرفته اید.
دو طعمه ای که از بقیه به قایق نزدیک ترند و در فاصله 20 تا 25 متری پشت قایق کشیده می شوند، اغلب اوقات در برانگیختن مارلن به حمله موثرترین هستند و بنابر تجربه من، طعمه ای که در پشت Witch Doctor قرار می گیرد، نسبت به بقیه طعمه های در ریسه مارلن های بیشتری را به سمت خود می کشاند.
من در این موقعیت های از طعمه های نسبتا بزرگ استفاده می کنم و با بهره گیری از پایه چوب می توانم طعمه ها را در وضعیتی قرار دهم که در بیرون از محدوده آب مواج اطراف پره قایق قرار گیرند. طعمه های تیره تر به طور معمول در این موقعیت ها بهتر عمل می کنند.
من برای مارلن سیاه کوچک تا متوسط از طعمه های pusher (که آب زیادی را به جلو هل می دهند) بهره می گیرم. چنین طعمه هایی رد حبابی خوبی به جا می گذارند که باعث می شود از سوی ماهی ها بهتر دیده شوند.
گاهی پیش می آید که مارلن برای گرفتن طعمه های کوتاه بالا بیاید و به سمت عقب و به سوی طعمه متصل به outrigger یا طعمه دیگری در ریسه یورش برد. هرگز ندیده ام که مارلن طعمه های بلند را انتخاب کند و بعد برای خوردن طعمه کوتاه جلو بیاید. اگر چنین اتفاقی بیفتد به طور معمول بیش از یک ماهی در ریسه دارید.
بعضی تاکتیک ها می تواند میزان موفقیت شما در صید بادبان ماهی های کوچک را بالا ببرد. اولین نکته استفاده از قلاب های تیز است. قلاب SL12 شرکت Gamakatsu برای لوازم سنگین تا 10 کیلو عالی است.
قلاب را تا جای ممکن نزدیک به انتهای skirted lure ببندید. این روزها فقط یک قلاب در این ریسه به کار می برم و متوجه شده ام این کار در حقیقت شانس صید را بالا می برد. ترمز چرخ را روی حالت خیلی نرم، حدود 1.5 تا دو کیلو بگذارید. این کار باعث می شود ماهی بعد از حمله به طعمه مقداری از نخ را باز کند و از قایق فاصله بگیرد.
ماندن قلاب دهان مارلن وقتی به سمت شما شنا می کند به طور تقریبی غیرممکن است. قلاب به طور معمول وقتی به دهان مارلن گیر می کند که ماهی می چرخد و می گریزد و در حالت ایده آل در گوشه فک قفل می شود. برای صید مارلن آبی با لوازم سنگین هم از روش بسیار مشابهی بهره می گیریم.
ترمز چرخ را فقط در حدی سفت کنید که نوک قلاب در زمان حمله ماهی در دهانش باقی بماند و وقتی چرخید در دهانش فرو برود. انجام این کار ساده نیست و علی رغم استفاده از بهترین لوازم و ریسه ها، به طور معمول از هر دو مارلن که به طعمه حمله می کنند فقط یکی شان به خوبی به قلاب می افتند. متوجه شده ام وقتی شرایط اقیانوس کمی ناآرام باشد صید موفق تری دارم.
یکی دیگر از تاکتیک های مفید، استفاده از یک نمونه ماهی ریزه بدنه سفت مثل Halco Laser Pro 190 در ریسه ترولینگ است. این طعمه در صورتی که با قلاب تک شاخه به کار گرفته شود مارلن های زیادی را به ارمغان می آورد، اما مزیت اصلی اش این است که واهو را هم خوب می گیرند و دهان پردندان آنها را از طعمه های گران قیمت شما دور نگه می دارد.
این طعمه با یک جفت قلاب تک شاخه بدنه باریک، با سرعت 4.5 متر بر ثانیه حرکت می کند و برای صید تون هوور هم بسیار موثرند. من با ترول
کردن طعمه های طبیعی بزرگ به عنوان طعمه آخر ریسه هم به نتایج خوبی رسیده ام.
این طعمه در حین کشیده شدن، حرکتی لغزش وار از خود نشان می دهد. در نواحی نزدیک به ساحل، این روش خوبی برای صید ماهی شیر است.
گاهی حتی در بهترین شرایط هم یافتن ماهی دشوار است و ممکن است ساعت ها بین نوک های ماهی فاصله بیفتد. به جای این که طعمه در نقاط بی طعمه حرکت کند، اغلب بهتر است لوازمتان را جمع کنید و به جایش از ترولینگ در عمق بیشتری بهره بگیرید. حواستان به رفتار پرندگان، دلفین ها، وضعیت ذرات معلق و ظهور طعمه ها درسطح باشد. اگر ماهی ها به طعمه نوک نمی زنند، طعمه مصنوعی تان را عوض کنید، طول ریسه را تنظیم کرده و فعال باشد.
جزر و مد بهترین زمان برای صید است و اگر ماهی نوک زد ولی نتوانستید آن را صید کنید، در همان ناحیه بمانید و اطراف محلی که ماهی نوک زد را به طور دایره وار پوشش دهید. ماهی بر می گردد و دوباره به طعمه می زند، مگر این که خیلی هراسیده باشد.
با این که مارلن را هم با لوازم سنگین و هم سبک صید می کنم، همیشه دوست دارم واهو، گالیت یا تون هم بگیرم. این گونه ها به طور معمول به تاکتیک هایی که برای صید مارلن به کار می برید واکنش خوبی نشان می دهند، ولی با رعایت چند نکته میزان صید آن ها را بالاتر می برید.
گالیت علاقه زیادی به طعمه های رنگ روشن دارد. من یک طعمه قدیمی Pakula Zipper به رنگ Blue Hawaii دارم که همیشه گالیت ها را از فاصله دور به خود جذب می کند. من درخشش آبی مانند این طعمه را از فاصله بالای 50 متر دیده ام و ترکیب آبی، نقره ای، زرد و طلایی برای صید گالیت بسیار عالی عمل می کند.
همین رنگ ها برای طعمه های بزرگ تر مارلن آّی هم موثر هستند و ما در سرتاسر فلات قاره اغلب اوقات گالیت های بزرگی می گیریم که گاهی به بالای 20 کیلو می رسند.
اگر در اطراف محل زندگی شما واهو هست، باید قلاب را طوری به طعمه skirt بزنید که تا جای ممکن نزدیک در پشت طعمه باشد و روی یک مفتول کوتاه بسته شود. گله های واهو بهترین طعمه های شما را می توانند در یک لحظه نابود سازند و چند باری شاهد لت و پار شدن هر پنج طعمه طی چند ثانیه بوده ام.
در این نقطه از دنیا صلاح نیست که زیاد به طعمه های ترولینگ مورد علاقه تان وابسته باشید. واهو طعمه هایی را دوست دارد که در آب های صاف و دور از امواج ناشی از حرکت پره های قایق حرکت می کنند و اگر سرعت حرکت ریسه سریع و حدود 5 تا 6 متر بر ثانیه باشد بهتر واکنش نشان می دهد. یک طعمه ساخت اینجا به نام Hex Head اختصاصا برای واهو طراحی شده است.
سر سنگین این طعمه باعث می شود در سرعت های بالا مستقیم حرکت کند و واهوها آن را بسیار دوست دارند. در اینجا سیاه، قرمز سفید محبوب ترین ترکیب رنگی است.
صید ماهی هایی مثل مارلن بسیار هیجان انگیز است. صدای جیغ مانند چرخ در هنگام باز شدن سریع و پرش مارلن بهترین صداست و حالا زمان صید آن می باشد. نشانه های اولیه حاکی از وجود تعداد قابل توجهی مارلن سیاه نوجوان هستند که در زمان نوشتن این مقاله دارند به سمت جنوب می روند و تعداد زیاد گالیت هم دیده شده است. در آب های باز وسط اقیانوس تعداد خوبی مارلن آبی هست و در ماه های آتی شاهد ماهیگیری خیلی خوبی خواهیم بود.
