همه به خط

وقتی می خواهید ریسه بلند را تعبیع کنید، باید نسبت به خروجی کمین گاه رو به باد باشید. با این کار می توانید همه نخ را از نقطه نظر اردک ها ببینید. اگر چیزی که می بینید را دوست ندارید، به راحتی می توانید ریسه را به سمت دیگری هدایت کنید. من اولین ماکت را در فاصله حدود 50 متری و نسبت به موقعیت کمین گاه تا حدودی پشت به باد باشند. بنابراین آخرین ماکت روی نخ 200 متری در فاصله 250 متری من قرار خواهد گرفت.

یکی از اشتباهات مرسوم در ساخت ریسه های بلند این است که شکارچیان ماکت ها را خیلی نزدیک به هم قرار می دهند.

من به این نتیجه رسیده ام که باید 10 متر از هم فاصله داشته باشند. اگر فاصله کمتر از این باشد، احتمال این که اردک ها روی نخ بنشینند زیاد می شود. اگر ریسه شما 200 متر است، بر اساس عمق آب و با توجه به این که از یک یا دو لنگر بهره می گیرید، 18 تا 20 ماکت استفاده خواهید کرد.

وقتی باد از این خبر دهد که ممکن است اردک ها در آن طرف ساحل که از کمین گاه من فاصله زیادی دارد را ترجیح دهند، یک ریسه خیلی بلند 250 متری تعبیه می کنم.

 نخی به این بلندی به بیش از 20 ماکت نیاز دارد، ولی به سرعت قابل آماده سازی است. جالب است که اردک ها از چنین فاصله های طولانی آخرین ماکت را می ببینند. آنها در کنار ماکت فرود می آیند و با تعقیب تکه های نان به سمت محل استقرار شما می آیند.

هر وقت امکانش باشد، فقط یک طرف نخ را به لنگر می بندم، همان طرفی که به کمین گاه من نزدیک تر است. با این کار ریسه می تواند با باد تاب بخورد.

 با این حال با توجه به محل قرارگیری کمین گاه، گاهی ممکن است نیاز باشد اردک ها در جهت باد حرکت کنند، نه بر خلاف آن. در چنین مواردی، ریسه را درست در جایی که می خواهید تعبیه کنید و هر دو طرف آن را با لنگر مهار کنید تا به خاطر وزش باد تغییر مکان ندهد.