شکارچی کهنه کار
پرندگان آبزی
GunDog Magazine October 2021
از: Jeremy Moore
(بخش دوم)
بروس بیش از 35 سال است که اردک شکار می کند و اولین ماکتش را 17 سال پیش ساخت. وقتی از او پرسیدم چرا این کار را شروع کرده، گفت که علاقه شدیدش به ماکت های قدیمی و «روش قدیمی ها برای شکار» باعث آن شده است: «دوست داشتم چالش شکار اردک با چیزی که خودم ساخته ام را بیازمایم».
او بعد از خواندن چند کتاب و جمع آوری اندکی ابزار ابتدایی، کاری را آغاز کرد که عده ای قرن ها مشغول انجام آن بوده اند. او ماکت ها را تنهایی می تراشید و خود آموخته بود. تا این که 10 سال
پیش فردی را ملاقات کرد که به گفته خودش «یک استاد قدیمی کنده کاری» بود.
او هر هفته چند ساعت را با او سپری می کرد و از آن به بعد بود که توانست ماکت ها را در سطح بالاتری بسازد. بروس هر وقت در کمین گاه بود، زمانی را به بررسی اردک های مرده اختصاص می داد و رفته رفته به جزییات بیشتری پی برد.
بروس می گوید: «همسر و دو فرزند پسرم سه ماکت اولی که تراشیده بودم را دارند. بارها ازشان خواسته ام که آنها را به من
علاقه او به شکارچیان اردک در گذشته باعث شد بروس شکار اردک با استفاده از اوربن ماکت ها را خودش بسازد و چیزی که خودش ساخته بود امتحان کند.
بدهند تا دوباره رویشان کار کنم. حتی از نگاه کردن به آنها خجالت می کشم!».
اما خانواده اش قبول نمی کند. برایان می گوید: «اصلا. آنها بسیار باارزش هستند، به دلایل گوناگون».
بروس می گوید امروزه کار تراشیدن یک ماکت بین پنج و شش ساعت و رنگ کردن آن هم همان قدر طول می کشد. خیلی بیشتر از زمانی که در آغاز این کار صرف می کرد:
«وقتی این کار را شروع کردم، ساخت ماکت ها زمان خیلی کم تری می گرفت- می خواستم هر چه زودتر کار را تمام کنم. هر چه بیشتر کنده کاری می کردم، بیشتر آموختم و ارزش بردباری را بیشتر دریافتم. مثل هر کار دیگر، در طول راه بیشتر می آموزیم و کم کم بردبارتر می شوید».
شکارچی کهنه کار پرندگان آبزی
آن صبحی که با برایان و بروس شکار می کردم، بلا یک توله 22 ماهه بود. موفقیتش همیشه از بردباری او نشات می گرفت-یکی از عوامل مهم در تربیت ریتریور ها که کمتر به آن توجه می شود و یکی از ارشمندترین ویژگی هایی که یک تربیت کننده یا تراشکار چوب می تواند داشته باشد.
آن روز صبح نه ماکت دست ساز را کار گذاشتیم. مجموعه ای عالی برای اول فصل، شامل دو سرسبز نر و دو ماده، یک جره بال
تربیت سگ مثل ساخت ماکت های دست ساز به بردباری و دقت نیاز دارد.
آبی ماده و یک نر، دو اردک جنگلی ماده و یک نر.
اگر آن را به این شکل بیان می کردم، اولین تلاش من برای بیان یک روایت ساختگی به شمار می رفت.
من آن قدر نویسنده خلاق یا ماهری نیستم که بخواهم شما را فریب دهم. در حقیقت بیشتر زمانی که در کمین گاه بودیم، هیچ چیزی در اطرافمان سریع اتفاق نیفتاد.
برای من عالی و برای بلا از آن هم بهتر بود-چون مثل وقتی بود که او را آموزش می دادم-آرام و با بردباری. به همین دلیل، سگ های ما در هنگام انتظار در کمین گاه عملکرد بسیار خوبی دارند- بی صدا منتظر می مانند و آن قدری نزدیک هستند که یک حیوان خانگی بتواند از بالای سرشان رد شود.
روزهای بازگشایی همیشه خاص هستند. وقتی تمام
می شوند انگار چیزی را در زندگی از دست داده ایم. داستانی مثل شاید چند سال پیش به من کمک می کرد چیزهایی که حالا می فهمم را متوجه شوم و معلوم است آن زمان چیز زیادی نمی دانستم. اما ادبیات چیزها را از وسط تغییر نمی دهد، در حاشیه ها تغییراتی ایجاد می کند و به مرور زمان وارد حیطه داخلی می شود.
هر آن چیزی که نیاز دارید زمان است. دریافتن و درک ارزش چیزهای قدیمی و جدید و چیزهایی که برای درکشان به کار زیاد و حتی بردباری بیشتر نیاز داریم.
شکار با تفنگ پدربزرگ و استفاده از ماکت های دست ساز به همراه یک ریتریور جوان، خیلی بیشتر از چیزی است که زمانی موفقیت نامیده می شد. به نظر می رسد بعضی ها من را از مد افتاده می خوانند- آن را به عنوان یک تعریف می پذیرم.
