با درود
در مراسم اعلام موجودیت انجمن ترویج حفاظت حیات وحش و بهره برداری پایدار با شعار؛ «اول حفاظت بعد شکار» که در مطلب بعد گزارش آن را خواهید خواند آقای دکتر سالاری عضو هیئت موسس انجمن که به تازگی از نمایشگاه شکار کشور مجارستان بازدید کرده اند درباره این نمایشگاه و گفتگو با غرفه داران از وضع شکار در کشورهای مختلف شرکت کننده سخن گفتند و جواب های داده شده به ایشان از چگونگی وضع شکار به کشورشان برای من بسیار جالب بود.
شبیه آنچه که در ایران رایج است شما نمی توانید تفنگ بخرید، پروانه بگیرید و به شکار بروید . در آنجا باید شما عضو یکی از باشگاه های شکار منطقه خود شوید و از طریق آنها به شکار بروید.
در این باشگاه ها اول به شما آموزش می دهند و پس از پایان دوره آموزشی در صورت موفقیت شما در آموزن می توانید از طریق همان باشگاه به شکار بروید البته می توانید در مناطق دیگری نیز به شکار بروید ولی باید عضو باشگاه شکار آن منطقه باشید که متضمن پرداخت حق عضویت در آن باشگاه است.
عضویت در این باشگاه ها نیز فقط دیدن دوره نیست بلکه باید در حفاظت از محیط زیست منطقه فعالیت داشته باشید و سهم خود را ایفا کنید و بصورت فعال در برنامه های زیست محیطی آنان سهیم باشید.
این وظیفه بصورت های مختلف مثل دیده بانی از محیط، تهیه آمارهای شکار منطقه، حفاظت از محیط زیست و دیگر مسایل زیست محیطی مثل بهداشت محیط، جلوگیری از شکار غیرقانونی، جلوگیری از پساب به داخل رودخانه و بسیاری موارد دیگر که به شما گفته می شود، فعالیت می کنید.
همانطور که در ابتدا گفتم این مطالب برایم بسیار دلنشین و زیبا بود. چه شما در منطقه ای که آمار شکارش را تهیه کرده و از آن حفاظت کرده اید، شکار کنید و چه چیزی بهتر ازاین خودتان نیز شکاربان منطقه خود باشید.
سازمان های زیست محیطی نیز می توانند با بودجه ای کمتر شکاربان های بیشتری داشته باشند همه هم راضی هستند چه خود آمارهای منطقه خود را و مقادیری که می توانند در سال شکار شوند رادارید همان اندازه باشگاه پروانه شکار صادر می کند هیچ شکارچی هم ناراضی نیست هر اندازه که پروانه صادر شود از طرف خودشان تصمیم گیری شده و نمی توانند از سازمانی ناراضی باشند و آن را محکوم کنند خودشان در جریان هستند و در تصمیم گیری ها سهیم.
چه آسان می شود با سهیم کردن مردم و سپردن کار ها به خودشان بهتر به نتیجه رسید.
سلامت و موفق باشید
مهدی هروی
