در ادامه به برخی از مهم ترین سبک های پشه آب شور خواهیم پرداخت. هر یک از این ها خود الهام بخش صدها طرح دیگر بوده اند و با ایجاد تغییراتی می توانید آن ها را برای شرایط و صید ماهی های مختلف به کار بگیرید.
برای خیلی از ماهیگیران آب شور، اولین انتخاب Lefty’s Deceiver است. این پشه در مدل ها و رنگ بندی های مختلف برای انواع ماهیان آب شور قابل استفاده است و می توانید با اندکی تغییر و به راحتی، آن را با هر شرایطی سازگار کنید.
Lefty Kreh از پیشروان ماهیگیری با پشه در آب شور، Deceiver را در دهه 1960 طراحی و معرفی کرد و به نوبه خود سبک جدید و متفاوتی را در پشه بافی به وجود آورد.
یکی از مزایای اصلی این پشه مقاومت کم آن در برابر هواست که در نتیجه نحوه خاص قرارگیری متریال روی بدنه پشه ایجاد شده است و پرتاب پشه را بسیار راحت می کند، حتی در هنگام وزش باد.
ترکیب های رنگی آبی/ سفید، زیتونی/ سفید، سبزفلورسنت/ سفید و یکدست سفید بیشتر از بقیه کاربرد دارند.
رنگ سیاه آن می تواند در روزهای ابری مفید باشد، چون در پس زمینه آسمان بهتر مشخص است. اگر این پشه را خیلی لاغر و با یکی دو شاخه پر و مقدار کمی موی دم گوزن ببافید، می توانید ظاهر ماهی های طعمه ای بدنه باریک مثل sand eel را شبیه سازی کنید.
در صورت استفاده از تعداد زیادی هکل (مثلا ده تا یا بیشتر) و مقدار زیادی موی دم گوزن به همراه یک قلاب سبک، Deceiver قابلیت شناوری خوبی پیدا می کند و در آب های خیلی کم عمق و یا در زیر لایه سطحی آب قابل استفاده است.
اگر همین ترکیب را با قلاب سنگین و پیجیدن مقدار زیادی وزنه در زیر بدنه به کار بگیرید، می توانید آن را در عمق پایین تری استفاده کنید.
یکی دیگر از پشه های کلاسیک و موفق آب شور، Clouser Deep Minnow یا Clouser Deep Minnow است که در دهه 1980 توسط Bob Clouser ابداع شده.
این پشه به صورت وارونه ساخته می شود و به همین در حین حرکت در کف آب یا در اطراف اشیای مختلف در آب، به چیزی گیر نمی کند.
Deep Minnow به راحتی قابلیت سازگاری با شرایط و طعمه مورد نظر را دارد.
مثلا اگر مواد کمی در ساخت آن به کار ببرید، می تواند سوزن ماهی یا sand eel را تداعی کند.
با استفاده از سایزهای مختلف barbell eye در قسمت سر پشه، می توانید وزن آن را برای عمق های مختلف تنظیم کنید.
اگر نمی خواهید پشه زیاد پایین برود، می توانید به جای دامبل از چشم زنجیری استفاده کنید تا آهسته تر پایین برود.
در همه مدل های Clouser Minnow، قسمت بالای پشه تیره و قسمت زیرین روشن است و ترکیب رنگی سبزفلورسنت/سفید پرکاربرد ترین ترکیب رنگی آن به شمار می رود.
برای صید ماهی هایی مثل شیر که دندان های خیلی تیزی دارند، در ساخت این پشه از قلاب بدنه بلند استفاده و سر پشه خیلی عقب تر پیچیده می شود تا لیدر از دندان های تیز این ماهی در امان بماند.
این پشه حاصل تلاش Bob Clouser برای ساخت یک پشه با ویژگی های دو تا از موثرترین پشه های آب شور یعنی Deep Minnow و Deceiver بود.
این پشه ویژگی های هر دو پشه فوق را یکجا دارد و با خلاقیت خود می توانید آن را برای شرایط مختلف سازگار کنید.
در صورت استفاده از dumbbell eyes سنگین در قسمت سر، می توانید آن را برای کف آب یا نزدیک به کف آب در اطراف محل تغذیه ماهی های مورد نظر خود به کار بگیرید.
Bendback هم در واقع یک سبک پشه بافی است که می تواند روی پشه های مختلف اعمال شود. به طوری که متریال به صورت برعکس، روی قلابی بافته می شوند که سرش کمی به سمت بالا خم شده است.
در پشه های این سبک، نوک تیز قلاب کاملا پنهان می شود و از آنجایی که پشه به صورت وارونه در آب حرکت می کند، احتمال گیر کردن آن به اشیای داخل آب مثل علف ها و سنگ ها پایین می آید.
این سبک هم برای شبیه سازی ماهی های طعمه ای و میگوها مناسب است.
یکی از ساده ترین اما موثرترین سبک های پشه آب شور، Hairwing بود که در دهه 1950 ظهور کرد و در واقع معادل استریمرهای آب شیرین به شمار می رود.
Joe Brooks’ Blonde یکی از موفق ترین نمونه های این سبک به شمار می رفت پایه خیلی از پشه های hairwing در نسل های بعد را بنا نهاد. بال و دم این پشه از موی دم گوزن و بدنه آن از تینسل نقره ای بود و در رنگ بندی های مختلف مثل Platinum Blonde (پشه ای که در عکس می بینید) ساخته می شد.
با ترکیب مواد طبیعی و مصنوعی و انتخاب اندازه مناسب، می توانید پشه های Hairwing را برای هر ماهی در آب شور به کار بگیرید.
Brooks در دهه 1950 مهم ترین فرد در زمینه ماهیگیری با پشه در آب شور به شمار می رفت و روی محبوبیت این شاخه ورزشی تاثیر زیادی داشت.
این پشه در دهه 1940 توسطHomer Rhodes ، يكي از پايه گذاران صيد ماهي هاي آب شور با پشه طراحی شد. استفاده از هکل زیاد در قسمت جلوی آن باعث شده این پشه بتواند به حالت معلق در آب قرار گیرد.
در عین حال خیلی آرام و بی سر و صدا روی سطح آب فرود می آید. رنگ های مختلف این پشه برای تداعی انواع مختلفی از منابع غذایی ماهی های آب شور به کار می رود.
در جاهایی که اسکویید زیاد باشد، ترکیب رنگی قرمز و سفید یا رنگ های مشابه اسکوییدهای موجود بسیار موثر خواهد بود.
رنگ های مشابه میگوهای موجود در محل ماهیگیری هم به همین ترتیب. مثلا Brown-Noser در سواحل پرعلف که میگوها در آن زیاد هستند عالی است. توجه داشته باشید که برای کاربرد پشه های آب شور در بسترهای علفی، پشه شما باید مجهز به weed guard باشد تا به علف ها گیر نکند.
Seaducer به طور کلی برای کاربرد در خطوط ساحلی ساحل های کم عمق و چالاب ها انتخاب خوبی است. اگر بخواهید در عمق از آن بهره بگیرید، dumbbell eyes را به قسمت سر آن اضافه کنید تا با حرکاتی jig مانند در آب حرکت کند.
در سال 1977 توسط Charlie Smith ابداع و خیلی زود به یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین پشه های آب شور مبدل شد. هدف او ساخت پشه ای برای تداعی آنچوی ماهیان جوان در آّب های کم عمق ساحل بود. طراحی این پشه طوری است که در حین کشیده شدن به کف آب گیر نمی کند. رنگ های سفید، کرم و صورتی محبوب ترین رنگ های این پشه هستند. با اندکی تغییر و تطبیق رنگ می توانید یک نمونه بسیار خوب برای شبیه سازی میگوها بسازید. برای استفاده از Crazy Charlie در عمق های مختلف، چشم پلاستیکی و چشم های زنجیری فلزی در سایزهای مختلف در ساخت این پشه به کار می روند.
این پشه ساده در Long Island نیویورک توسط Captain Joe Blados برای شبیه سازی یک گونه ماهی طعمه ای فراوان تحت عنوان Atlantic menhaden نابالغ پدید آمد. Crease Fly که با یک فوم تا شده درقسمت سر ساخته می شود، برای ماهیگیری در ساحل در همه جای دنیا موفق عمل می کند.
اندازه های بزرگ آن برای صید ماهی هایی مثل تون در آب های باز دور از ساحل خوب است و حرکاتش ماهی های شکارچی را از خود بی خود می کند.
با این که Crease Fly بیشتر برای سطح آب طراحی شده، با کاربرد نخ مناسب، آن را در زیر سطح آب نیز می توانید به کار بگیرید.
پشه باف مشهور،Bob Popovic پس از سال ها تجربه با اپوکسی این پشه را برای شبیه سازی ماهی های کوچک آب شور خلق کرد. شفافیت، ظاهر طبیعی و وزن دار بودن از ویژگی های برتر این پشه است.
او بعدها در ساخت آن از به جای اپوکسی از آکرلیک شفاف بهره گرفت. چسب آکرلیک نسبت به اپوکسی شفاف تر و استفاده از آن راحت تر است، زرد نمی شود، نرم تر و همچنین با دوام تر است.
این پشه که یکی دیگر از کارهای Bob Popovic است، همه چیز را یک جا دارد: رنگ، درخشش، حرکت و صدا. Bob’s Banger با تکه ای فوم که با با نوارچسب متالیک پوشیده شده، کاکتوس چینل یا estaz، موی دم گوزن و یک جفت چشم ساخته می شود و برای ماهی های مختلف، به خصوص گیش بزرگ و گالیت (دلفین ماهی) بسیار خوب است.
یکی از محاسن این پشه، دوام آن در برابر دندان ها و آرواره های ماهیان آب شور است.
انعطاف پذیری فوم باعث می شود پشه زیر دندان های ماهی آسیب زیادی نبیند و خود چسب هم فوم را محلفظت می کند. در عین حال اگر بخش فومی آسیب جدی ببیند می توانید به راحتی آن را جایگزین کنید.
حدود سی سال پیش توسط Jack Gartside طراحی شد. Gurgle نوعی پاپر با بدنه فومی است که به خوبی روی آب شناور می ماند. به خاطر نحوه قرارگیری فوم، این پشه در حال کشیده شدن در آب صدایی gurgle مانند ایجاد می کند و به همین دلیل Gurgler نام گرفته است.
این صدا چندان بلند نیست، ولی می تواند یک ماهی در حال تقلا یا حرکات یک میگو روی سطح آب را تداعی کند و توجه ماهی ها را از دور به خود جلب کند. برای کاربرد این پشه کشش های کوتاه و سریع پیشنهاد شده است.
Gurgler برای آب های کم عمق ساحلی بسیار خوب است. در مواقعی که دید کم باشد یا آب کدر باشد هم انتخاب خوبی به شمار می آید. در ساخت این پشه، برای نمونه های کوچک تر یک لایه فوم و برای نمونه های بزرگ دو لایه فوم به کار می رود تا کارآیی پشه به خوبی حفظ شود.
این پشه که توسط Dan Blanton ابداع شده، یکی از بهترین پشه ها برای آب های عمیق یا کدر به شمار می رود. سر بزرگ و زنجیرهای چشم بزرگ، در عین حرکت آب را هل می دهند و ارتعاشات ایجاد شده محل طعمه را برای ماهی مشخص می کنند.
مدل وزنه دار دار آن برای عمق های بیشتر و مدل بی وزنه آن برای ماهیگیری در نزدیکی سطح آب قابل استفاده است.
توسط Lou Tabory برای شبیه سازی ماهی های طعمه زخمی، به خصوص شاه ماهی (menhaden یا bunker) و کودماهی (herring) طراحی شد.
به خاطر ترکیب موی گوزن، مواد درخشان و پر طاووس، این پشه ظاهری بسیار طبیعی پیدا کرده و به خاطر استفاده از موی گوزن زیاد خاصیت شناوری دارد.
در صورت استفاده از نخ sinking، وقتی این پشه را در آب می کشید، وقتی پشه می خواهد به سطح بیاید به زیر آب کشیده می شود و بدین طریق حرکات ماهی زخمی را تداعی می کنید.
مارابو مادلر از استریمرهای کلاسیک و بسیار موفق برای صید قزل آلاست که در اواخر دهه 70 وارد ماهیگیری آب شور شد. برای محیط آب شور، مارابور مادلر با مارابوی بیشتری ساخته می شود تا چاق تر شود، به لطف حرکات رشته های مارابو حرکاتی طبیعی در آب داشته باشد و زنده به نظر برسد.
این پشه در طول های و رنگ های مختلف برای انواع ماهی های طعمه ای آب شور قابل استفاده است. رنگ تمام سفید، سفید/قرمز و قهوه ای/نارنجی جزو رنگ های پرکاربرد هستند.
خاصیت مواد به کار رفته در این پشه طوری است که مدتی روی سطح می ماند تا آب را به خود بگیرد و بعد کمی پایین می رود. به همین دلیل با سرعت کمی پایین می رود و شکل خاص سر آن باعث می شود در حین حرکت آب را بشکافد.
برای این که شناوری پشه را برای پرتاب بعدی احیا کنید، بعد از بیرون کشیدن پشه از آب، یکی دو بار پشه را تکان دهید یا انجام پرتاب عقب آب اضافی را بگیرید.
پاپرها یکی از مهم ترین و موفق ترین انواع پشه برای ماهیان آب شور هستند. آنها به خاطر سر و صدایی که ایجاد می کنند، ماهی ها در اطراف را به سمت خود می کشانند.
این صدا که مثل صدای ماهی طعمه روی سطح آب است، ماهی ها را کنجکاو می کند و آن را به سمت طعمه می کشاند و اغلب با حرکتی انفجاری آن را می گیرد.
بد نیست بدانید اولین بادبان ماهی با توسط Dr. Webster Robinson در سال 1962 با یک پاپر بزرگ سفید رنگ صید شد.
برای صید اکثر ماهی ها صدای پاپ اولیه باید تا حدوی شدید باشد چون قصدمان جلب توجه ماهیست. اما صدای غیر طبیعی هم آنها را می ترساند.
مثلا صدای شلاقی بلند کردن نخ از روی آب. برای جلوگیری از ایجاد چنین صدایی، اول به آهستگی نوک چوب را تا موقعیت ساعت 11 بالا بیاورید و بعد پرتاب عقب را انجام دهید.
پاپر را می توانید در محیط های مختلف و برای صید انواع ماهی های آب شور به کار ببرید. بطور مثال در بسترهای مرجانی برای صید ماهی هایی مثل جک و باراکودا، در وسط دریا برای تن، شیر، نیزه ماهی و بادبان ماهی. بهترین روش برای کاربرد پاپر کشش-توقف-کشش است. اکثر اوقات ماهی در هنگام توقف پاپر به آن حمله ور می شود. بنابراین توقف یک یا دو ثانیه ای بین کشش ها مفید است.
وقتی ماهی پاپر را گرفت مراقب باشید با شدت به نخ شوک ندهید، وگرنه قلاب از دهان ماهی بیرون می پرد. ماهی در سطح آب پشه را می گیرد و به عمق بر می گردد.
در صورتی که فشار روی نخ را تمام مدت حفظ کرده باشید قلاب خود به خود به دهان ماهی گیر می کند، اما آن حرکت انفجاری، ناخودآگاه شما را وادار می کند که چوب را باشدت بلند کنید.
انعطاف نوک چوب و ترکیب آن با حرکت بلند کردن چوب، بیشتر نیرویی که باعث گیر کردن قلاب به دهان ماهی می شود را از بین می برد و قلاب به خوبی در دهان ماهی گیر نمی کند.
در زمان کشش نخ همیشه نوک چوب را رو به پشه نگه دارید. بعد از این که مطمئن شدید ماهی پشه را گرفته و نخ را دارد می کشد، در عین حال که ارتباط با ماهی را حفظ می کنید با فشار کنترل شده نخ را بکشید. چوب را فقط زمانی بلند کنید که مطمئن هستید قلاب در دهان ماهی به خوبی گیر کرده است.
خرچنگ ها در همه دریاها یافت می شوند و برای اکثر ماهی های شکارچی غذای خوبی هستند
لازم نیست نمونه خرچنگ شما دقیقا شبیه نمونه های موجود در منطقه باشد، ولی بهتر است خرچنگ نمونه های تیره و روشن را همراه داشته باشید تا نمونه ای مطابق با رنگ بستر و لاک خرچنگ های موجود در آن ناحیه را به کار بگیرید.
تجربیات نشان داده نمونه های خرچنگ شما حداکثر به اندازه سکه صد تومانی باشد.
خرچنگ ها هم برای آب های کم عمق و هم پرعمق موثر هستند. داشتن نمونه های خرچنگ شناور و نمونه هایی با وزن های مختلف (که با سرعت های مختلفی در آب پایین می روند) خوب است.
بعد از پرتاب، وقتی دیدید ماهی در حال تعقیب نمونه خرچنگ شماست، کشش نخ را متوقف کنید و بگذارید خرچنگ پایین برود.
در طبیعت، وقتی خرچنگ متوجه می شود که مورد تعقیب ماهی است، سعی می کند بی درنگ خود را مخفی کند.
در این حالت، یک طرف بدن خرچنگ رو به پایین متمایل می شود و خرچنگ به صورت شیب دار در آب پایین می رود. برای همین نمونه های خرچنگ بهتر است در یک طرف بدن وزنه دار باشند.
برای خرچنگ نمونه های مختلفی ارائه شده و Del’s Merkin Crab، ساخت Del Brown، یکی از موفق ترین هاست. این پشه راخت پرتاب می شود، آهسته روی آب فرود می آید و به به خرچنگ واقعی شبیه است.
این پشه مثل خرچنگ واقعی در حالی که بدنش زاویه دار است پایین می رود، به طوری که چنگال هایش هم در حالتی دفاعی قرار دارند.
مواد استفاده شده در ساخت DelBrown باعث می شود آب را سریع به خود جذب کند و با سرعت بیشتری پایین برود. به خاطر این که چشم های وزنه دار در جلوی آن قرار گرفته اند
